„Widząc, jak człowiek się śmieje, wiesz, jak żyje.”

„Wiesz, jest coś takiego. Kiedy posunąłeś się tak daleko jak śmiałeś i gdybyś poszedł dalej, nie byłbyś już sobą? Stałbyś się człowiekiem, który to zrobił? Są miejsca, w które nie możemy pójść. I myślę, że coś takiego spotkało mnie dzisiaj.”

„Człowiek, który się dobrze śmieje, jest dobrym człowiekiem.”

„No wiesz, jednego dnia widzisz go na ulicy, jak macha do swoich znajomych – a potem, następnego już leży u nas na stole. To trudne. Ale i zabawne. Ma się inne podejście do życia, kiedy człowiek tak blisko się styka ze zmarłymi.
– Czy kiedyś, no wiesz…? – Tucker próbuje wyartykułować jedną ze swych mrocznych myśli.
– Czy kiedyś… hmm…?
– Co? – Bobby jest cierpliwy. – No wiesz. Czy kiedyś figlowałeś z jakimś ciałem?
– Nie!
– Myślałeś o tym kiedyś?
– Tucker, błagam – wtrącam.”

„Człowiek śmieje się z miłości tak długo, póki ta go nie dosięgnie.”

„Zawsze ilekroć człowiek się śmieje, przedłuża swoje życie.”

„Zwierzęta nie śmieją się. One rozumieją powagę życia.”

„Jeśli któregoś dnia uświadomisz sobie, że nie wiesz, co można jeszcze dodać, to znaczy, że już cię tu powinno nie być. Nie wiem, czy będę tu przez resztę życia. Ale dopóki człowiek ma napęd, jest w porządku.”

„Człowiek czarny, żółty i biały śmieje się i płacze tak samo.”

„Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?”