„Zawsze jest coś, co chciałoby się widzieć inaczej. Takie myśli przychodzą zazwyczaj po fakcie.”

„Myślę, że dużo ludzi myśli, że jestem chronicznym alkoholikiem czy coś takiego. Zazwyczaj kiedy mówię, że nie piję, oni myślą, że kłamię. Kiedy byłem nastolatkiem, priorytetem było pójście do pubu… Wtedy zawsze myślałem, okej, dobra, byłem, widziałem, robiłem to i tamto i co jeszcze? Pomyślałem, że nie chcę włóczyć się po barach całe życie.”

„Potem pyta, czy może mnie pocałować. Zazwyczaj nie lubię tego pytania. Po prostu całuj – zawsze myślę.”

„Tak naprawdę to zazwyczaj o nim nie myślę. Nie, żebym chciała go usunąć, czy coś – jest w końcu częścią mnie. Przyzwyczaiłam się już do niego.”

„Robię to, co lubię, także to, co robię mi się podoba i nie wyobrażam sobie inaczej. Nie wyobrażam sobie robić rzeczy, której nie czuję. Robię to, co chcę i to mi się podoba. Jestem zadowolony ze swojej muzyki. Później przychodzi tylko ten czas, kiedy nagrywasz płytę mijają, dwa lata i wtedy słuchasz i możesz się inaczej ustosunkować, bo wtedy myślisz: kurwa, teraz bym zrobił inaczej i robisz. I wszystko na tym polega.”

„Jeśli zaczynasz za dużo myśleć, masz problem. Bijatyki to część tej gry i wszyscy doskonale wiemy, na co się piszemy. Ludzie przychodzą na mecz, bo chcą widzieć wielką bitwę, a ja im to daję.”

„Myślisz, że to zabawne być taką poważną, kiedy nawet jeszcze się nie skończyło gimnazjum? – zapytała.
– Nie widzę sposobu, żeby było inaczej – odparł Li. – Śmiech przychodzi później, tak jak zęby mądrości, a śmiech z samego siebie – na końcu, w szaleńczym wyścigu ze śmiercią. I bywa, ze nie zdąży na czas.”

„Najzabawniejsze jest to, że kiedy rodzice podejrzewali nas o jakieś grzeszki, zawsze byliśmy grzeczni, a kiedy myśleli, że jesteśmy niewinni, zazwyczaj coś knuliśmy.”

„Ludzie zazwyczaj są tak szczęśliwi, jak myślą, że są.”

„Komety przemykają i gasną, myślę. Nie chcę jej widzieć.”