„Zapaliłeś świecę nadziei.
Jej ciepły zielony płomień
ogrzał samotność.”

„Nienawiść to lodowaty płomień, który nie daje ciepła.”

„Ogórek, ogórek, ogórek
zielony ma garniturek
i czapkę, i sandały,
zielony, zielony jest cały.”

„Dobre duchy Herberta weź ze sobą
w tę wędrówkę – choć dziś już inna pora,
chroń sad zielony i myśl swoją ciepłą,
a te trzy żalu pozłociste koła
niech ci głowę – na próżno – ujmą w swe oploty.”

„Były w domu rzeczy święte: fotografia przecięta
czarną wstęgą żalu, nadtopiona świeca w lichtarzu
z pożegnalnego wieczoru, telefon zawieszony na ścianie
wpół słowa nic więcej, może tylko samotność,
której schronienie jest przekleństwem.”

„Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół,
Padam z nóg i czuję ręce na ramionach,
Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór.
Moje stopy poranione świecą w mroku,
Lecz panika – nie wiem skąd wiem – jest już dla mnie skończona.”

„Will zastanowił się, co robić. Jeśli wybierze jedną drogę z wielu, wszystkie niewybrane zgasną jak zdmuchnięty płomień świecy, jakby nigdy nie istniały. W tej chwili wszystkie wybory Willa istniały jednocześnie. Ale żeby zachować je wszystkie, należało nic nie robić. Musiał w końcu dokonać wyboru.”

„Wyspa: zielony kolczyk na uchu morza.”

„Religia jest jak świeca umieszczona w kolorowej latarni. Widzimy różnobarwne światło, ale świeca w środku jest ta sama.”

„Lubię samotność kontrolowaną. Lubię włóczyć się po mieście. Nie boję się, że przyjdę do pustego mieszkania i sam położę się do łóżka. Boję się, że nie będę miał za kim tęsknić, kogo kochać. Potrzebuję ciepła i bliskości.”