„Przez tych kilka dni od wypadku nie było żadnej informacji z mojej strony. Musiałem to przetrawić. Teraz już się z tym pogodziłem. Przecież ja tylko nie mam oka, ale jestem zdrowy i żyję dalej. Może to, co mnie czeka teraz, będzie jeszcze ciekawsze od kariery sportowej.”

„A przecież ja musiałem wziąć tę funkcję
nie dla kariery, nie dla szpanu, nie dla forsy,
Ja poświęciłem się, dylemat mój zrozumcie,
Gdyby nie ja, na moje miejsce wszedłby gorszy…”

„Trzeba w pełni koncentrować się na sporcie. Jeśli tak nie jest, sport mści taką zdradę. (…) Mam 27 lat i nie jestem zamężna. Oczywiście, mam życie osobiste, a ono odrywa od sportowej pracy. Na Zachodzie kobiety wychodzą za mąż po trzydziestce, ale ja żyję przecież w Rosji!”

„To było niesamowite, graliśmy w kilka godzin po informacji, że Saramago zmarł. Niesamowity pisarz, już myślę o jego kolejnej powieści… (…) Bardzo jestem ciekaw, jak Ślepcy będą przyjmowani w innych krajach; już we wrześniu na Białorusi i we Lwowie.”

„Wypadki potoczyły się tak, że często musiałem zajmować się różnymi sprawami, ale jestem i zawsze byłem tylko żołnierzem.”

„Jestem dobrze zorganizowana. Musiałam się tego nauczyć już dawno temu. Pracuję przecież od 13. roku życia. Zaznaczam, że nikt mnie do tego nie zmuszał, a już na pewno nie rodzice. Po prostu mam taką nieokiełznaną naturę. Od dziecka.”

„Chcę by każdy myślał, że żyje mi się wspaniale, ale tak naprawdę jestem przygnębionym kawalerem. Jestem samotny. Doświadczam najlepszych dni mojego życia, i nie mam z kim tego dzielić. Jestem beznadziejnym romantykiem. Nie jestem stereotypem rockowej gwiazdy. Ludzie wytykają mi, że nie pasuję do swojego image’u, bo oczywiście nie słuchają moich tekstów.”

„Zazwyczaj czytam tylko gazety, wolę z nich czerpać informacje niż z Internetu. Tylko kilka razy wchodziłam na jakieś strony www, ale nigdy nie rozmawiałam z nikim wirtualnie. Chyba jest to spowodowane tym, że nie mam cech jaskiniowca. Uważam, że znajdują się tam rzeczy, które mogą ranić, a ja nadal jestem tylko człowiekiem. Te opinie bardzo mnie bolą.”

„Na krańcach mojego ciała,
tam gdzie skóra,
czekaj na mnie.
Przyjdę,
ale to tak daleko.”

„Chrystus uśmiechnął się: „Synu mój najukochańszy, nie pozostawiłem cię nawet przez najdrobniejszą chwilę. Pojedyncze ślady, które widziałeś w najtrudniejszych chwilach swojego życia były moimi śladami… W te ciężkie dni musiałem cię nieść w moich ramionach.””