„Kiedy poszłam na studia, oddałam krzyż harcerski, bo harcerz przyrzekał, że nie zapali papierosa, nie weźmie do ust alkoholu, traktowałam takie rzeczy poważnie i nie chciałam być związana przyrzeczeniem.”

„Ludzie często chcą żyć treścią cudzych przeżyć bez zadania sobie trudu uczynienia ich własnymi. I na odwrót, z zapałem decydują się oddać czemuś, nie zastanowiwszy się, co mają do oddania.”

„W Sanoku zaczęło się moje życie harcerskie, bo ja jestem kapelanem naczelnym harcerzy poza granicami kraju – od kangurów aż po Syberię cała banda harcerska jest pod moją opieką. I oni wiedzą jedno, że ja kocham Polskę. A kiedy proszą, Powiedz coś bliżej, to ja mówię: Sanok.”

„Harcerka bez sprawności może dużo i dobrze chce ale mało może. Każda bowiem sprawność zdobyta to krok na drodze harcerskiego doskonalenia się, krok ku lepszej przyszłości, krok do uczciwszego „Czuwamy!””

„Ochrona chrześcijan jako elementu sfery publicznej jest konieczna. Właśnie usłyszałem, że jakiś radny miejski w Brukseli domaga się usunięcia krzyży na komunalnym cmentarzu. Dziś śmiejemy się z takich absurdalnych pomysłów, ale już za dziesięć lat będzie to traktowane poważnie. Wezmą się za temat politycy, prawnicy i nie będzie już nam do śmiechu. Sądy orzekną, że krzyże owszem, mogą być, ale tylko na prywatnym katolickim cmentarzu, natomiast na komunalnym to już nie.”

„Uważam, że obowiązkiem nas – starszych wiekiem harcerzy i instruktorów jest danie świadectwa prawdzie, stworzenie dokumentacji, w sposób konkretny odnoszącej się do tego, czym z punktu widzenia walki o kształt przyszłej Polski była służba harcerska.”

„Kilka dni po katastrofie pod Smoleńskiem harcerze, ludzie wrażliwi religijnie i patriotycznie, wznieśli drewniany krzyż przed Pałacem Prezydenckim, z wiarą, że wyraża on odkupieńczy Krzyż Chrystusa, koi nasz ból i zwycięża tajemnicę bezsensownej – wydawałoby się – śmierci prezydenta i 95 innych świetlanych Polaków udających się do Katynia z religijną i patriotyczną misją. Czyn ten był bardzo istotny i pokazał, jacy naprawdę są polscy harcerze.”

„Powinien się pan wziąć poważnie do nauki śpiewu. Będą z pana ludzie.”

„Tylko dzieci traktują świat poważnie. Dorośli, bądźcie dziećmi!…”

„Premier Tusk już mnie przez lata przyzwyczaił, żeby nie traktować go specjalnie poważnie.”