„Poddanie się i zagubienie w rutynie życia, pogodzenie się z zastaną rzeczywistością bądź sprowadzenie życia do wygodnego urządzenia się w nim – to utrata możliwości samostwarzania siebie, droga bezmyślna i donikąd.”

„Zamknięcie się w izolacji jednak pociąga za sobą niebezpieczeństwo utraty poczucia rzeczywistości.”

„Życie bezmyślne nie jest warte życia.”

„Trzeba odbyć długą drogę, aby żyć uczuciami przyjaźni i miłości, aż do najwyższych możliwości.”

„Oderwać drogi od nóg prowadzących donikąd.”

„Los jest bardzo wygodnym wytłumaczeniem, gdy działamy wbrew rozsądkowi i pewnych rzeczy nie chcemy zauważać. Ale może to jest właśnie najpiękniejsze, że oczekujemy w życiu cudów i potrafimy urwać się z łańcucha, poddać emocjom, zakochać, nawet jeśli konsekwencje bywają takie, jak przeczuwaliśmy – opłakane? Szekspir przekonuje, że na pewno nie istnieje coś takiego jak obiektywna rzeczywistość (…).”

„Trzeba się poddać cierpieniu. Nie opierać się. Pogodzić się z nim. Dać się mu ogarnąć. Przyjąć je w zupełności i uczynić z niego cząstkę życia. Wszystko, co z życia czerpiemy, podlega pewnej przemianie: tak samo cierpienie musi stać się miłością – oto cała tajemnica.”

„Bolesne problemy swego życia tworzy człowiek najczęściej wewnątrz siebie, tworzy wówczas, gdy szuka kompromisów, gdy usiłuje pogodzić to, czego pogodzić się nie da.”

„(…) fotografowanie nie jest tylko odtwarzaniem zastanej rzeczywistości, ale również jej kreowaniem poprzez scenografię.”

„Żyjemy na świecie kierowanych rakiet i zagubionych ludzi.”