„(…) język francuski bardziej nadaje się do mówienia i szeptania niż śpiewania. To język bardzo miłosny, ciepły, nie ma w nim w ogóle ostrości. Nie wyobrażam sobie na przykład, by po francusku można było krzyczeć. Natomiast jeśli chodzi o śpiewanie – to lepiej śpiewa mi się po angielsku.”

„Przed napisaniem piosenki zastanawiam się, czy będzie śpiewana po francusku, polsku czy duńsku. To podstawowa sprawa, ponieważ każdy język ma inna melodię, polski też ma bardzo specyficzną. Kiedy śpiewam po polsku, moja muzyka jest bardziej słowiańska, gdy śpiewam po francusku – francuska, gdy po duńsku – duńska. Wokal jest kolejnym instrumentem, a gdy zmienia się język, instrument zyskuje nieco inne właściwości. Zmiana języka to jednocześnie zabawa brzmieniem.”

„Od dwóch lat podróżuję po Polsce ze składem Czesław Śpiewa i pomaleńku zaczyna ten język wyczuwać. Bardzo polubiłam to brzmienie „sziubiziubiziub”. Śpiewanie to fajny sposób na uczenie się języka.”

„Po angielsku śpiewa bardzo wielu wykonawców, dlatego nie pociąga mnie to tak bardzo. No i pisząc po angielsku czuję, że ten język mnie ogranicza.”

„Nie przypominam sobie bym nie śpiewał, dlatego też nigdy nie marzyłem o śpiewaniu.”

„Nikt nas nie zmusza do śpiewania hymnu. Ja już dawno podjąłem decyzję, że nie będę śpiewał i nie sądzę, żeby coś się tu zmieniło. My tu jesteśmy od grania, a nie od śpiewania.”

„(…) kiedy śpiewam, nie widzę świata poza śpiewaniem, a kiedy gram, nie zamieniłabym tego na nic innego.”

„Śpiewam dla ludzi i kocham to! Śpiewanie pomaga mi odreagować stresy. Czuję się jak nowonarodzona.”

„Kto mówi językiem niezrozumiałym dla nikogo poza nim, nie mówi w ogóle.”

„W Paryżu, kiedy mówiłem do nich po francusku, tylko się na mnie gapili. Nigdy nie udało mi się sprawić, żeby ci idioci zrozumieli własny język.”