„Rodzice Leny zaprowadzili nas do starego, samotnego domku letniskowego, a ja chciałam natychmiast zrobić w tył zwrot. Było ciemno, ponuro. Wyobraźnia zaczęła pracować przeciwko mnie. Ale odwrotu nie było.(…)
Chciałam uciekać, ale nie było jak. „Nie wyrzucaj tylko żadnych śmieci do tego śmietnika przed domem”, ostrzegł mnie R. „Mogłyby zwabić niedźwiedzia, a wiesz, że ostatnio jakiś tu podobno zwiedza okolicę, sam pan Antoni mówił”.(…)
Na powitanie – grzmoty. Nocą, oszołomionych winem i cukrem, obudziła nas burza, o jakiej świat nie słyszał. Zatrzęsła wrotami, jakby ktoś nimi szarpał, dobijał się i wołał: „Otwierać! Ręce do góry!”. Zbiegłam na dół w popłochu. Albo to Ukraińcy, albo niedźwiedź przyszedł w gościnę – jakaś wielka muskularna ciemna postać tam jest, na pewno.
Po co tu przyjechałaś? Myślałaś, że to jest zabawa?
Pogasiliśmy światła. Skuliliśmy się(…)”

Tematy

świat , dom , myśl , rodzic , myślenie , zabawa , wyobraźnia , śmiecić , dom , postać , cukier , burza , śmieci , pracujący , ciemny , ktoś , niedźwiedź , wołać , powitanie , tył , zwrot , śmietnik , dół , zrobienie , mówić , światła