„Artysta nie osiąga nic wybitnego, jeśli nie wątpi w siebie i czasem się nie zawaha.”

„Paradoks życia publicznego: Zły polityk pokazywany jest częściej w mediach niż wybitny artysta.”

„Jakim artystą?! Nie pozwalam tak o sobie mówić, bo artyzm to jest coś, co czasem się komuś zdarza, ale ocenia to widz, a może dopiero historia. Dlatego normalny człowiek, według mnie, nie może pozwolić nazywać siebie artystą. Jestem właśnie normalnym rzemieślnikiem i staram się robić wszystko, najlepiej jak potrafię. Moimi majstrami byli m. in. Tadeusz Łomnicki, Aleksander Bardini, Zofia Mrozowska i inni wybitni ludzie teatru. Oni nie uczyli mnie artyzmu, lecz zawodu.”

„Najwspanialsze komplementy to te od innych aktorów. Tylko oni wiedzą, jak często w siebie wątpimy.”

„(…) ludzie, którzy przez większość czasu gadają i rozmyślają o tym, jacy to są inteligentni, zazwyczaj niewiele osiągają.”

„Człowiek został stworzony, by wątpić w siebie, ale nie w prawdę; ten porządek rzeczy został dziś postawiony na głowie. Człowiek domaga się uznania dla tej części siebie, dla której nie powinien się spodziewać poklasku – a mianowicie własnego ja. Wątpi natomiast w tą część, w którą wątpić nigdy nie powinien – czyli w Boski Rozum.”

„Czasem wątpię, czy ludzie powinni się pobierać, może lepiej mieszkać w pobliżu i tylko się odwiedzać?”

„Jeden rodzi się artystą. Artysta to człowiek obdarzony wyjątkową naturą, ze szczególnym zmysłem spontanicznego widzenia formy i kształtu, jako całości, w doskonałej harmonii. Jeżeli jednostce brakuje tej wrażliwości, nie jest artystą i nigdy nie będzie; i stratą czasu jest brać pod uwagę tę możliwość. To rzemiosło jest osiągane przez naukę, obserwację i praktykę; doskonalone poprzez nieustanną pracę. Jednak zmysł artysty jest wrodzony. Przede wszystkim trzeba kochać naturę całym sercem i duszą, i potrafić uczyć się jej i podziwiać ją godzinami. Wszystko jest w naturze. Roślina lub liść, źdźbło trawy powinno być przedmiotem niekończącej się i owocnej medytacji; dla artysty, chmura unosząca się na niebie ma formę, forma ta wprawia w radość i pomaga myśleć.”

„Wątpię w siebie jak ty, każdy wątpi,
Spuszczam głowę w dół w samotności.
Liczę grzechy na palcach, brak rąk,
Potrzebuję pomocy, ty daj mi swoją dłoń.”

„Bycie artystą to niekończąca się gra w zdradzanie samego siebie.”