„Czas jest jak wiatr, a my jak fale…”

„Mijają ludzkie pokolenia
Jak fale, gdy wiatr morzem zmęci
I nie masz godów ich pamięci
I nie masz bólów ich wspomnienia.”

„W górach koniec wspinaczki jest bardzo naturalny - jest nim szczyt. Dookoła nieograniczona przestrzeń, słońce, czasem wiatr i deszcz, czasem mgła. A my na szczycie, poprzez wysiłek i zmęczenie oczyszczeni i wolni, choć na chwilę stajemy się cząstką natury.”

„Jak potopu świata fale
Zamrożone w swoim biegu,
Stoją nagie Tatry w śniegu,
By graniczny słup zuchwale!
Biodra Tatrów las osłania,
Ponad nimi stoi chmura,
A po halach wiatr przegania
Uronione orle pióra.”

„My zabijamy czas,
A on zabija nas.”

„Musimy żeglować czasem z wiatrem, czasem pod wiatr, ale żeglować, nie dryfować ani stawać na kotwicy.”

„Nieprawdaż, że czasem, kiedy wiatr wieje jeden i ten sam, to jeden z nas marznie, a drugi nie? I jeden marznie lekko, a drugi mocno?”

„Myśliwy czasem staje się zwierzyną, zwłaszcza gdy powieje przeciwny wiatr.”

„Bije zegar godziny, my wtedy mawiamy:
'Jak ten czas szybko mija!' – a to my mijamy.”

„Póki słońce i powietrze, zawsze będzie wiatr; to dobrze gdy czasem wieje w twarz.”