„Za rokiem rok upływa znów,
Do Siedmiu Rzek odpływa.
Dzień pełen słońca, noc bez snów;
Chwieje się wierzba krzywa.
Lecz nigdy już, o żadnej z pór
Na Zachód nikt nie płynie
I nie zaśpiewa elfów chór,
ich pieśń na zawsze zginie.”

„Płyńcie! płyńcie, łzy tęschnoty,
Nieutulne łzy tułacze,
Może jeśli dzień przepłaczę,
Noc przyniesie mi sen złoty.”

„Może nic w tym życiu nie będzie?
Jeszcze rok, jeszcze dwa, jeszcze X…
Moich myśli czarne łabędzie
odpływają Wisłą na Styks.”

„Dzień bez słońca jest jak, no wiesz, noc.”

„Zginęły wczoraj, pomiędzy wschodem i zachodem słońca, dwie złote godziny, każda wysadzana sześćdziesięcioma brylantowymi minutami. Nie oferuje się żadnej nagrody, albowiem przepadły na zawsze.”

„Byłam za bardzo zmęczona, aby zauważyć, że obietnice z gatunku „za rok” nigdy nie są dotrzymywane. „Za rok będziesz mogła siedzieć w samochodzie zawsze na przednim siedzeniu” też się nigdy nie sprawdziła.”

„Rok kalendarzowy żyje z dnia na dzień.”

„Zabierzcie mi wszystkie pieniądze, a za rok znów będę milionerem.”

„Dni spokojne, rok niegłodny, sen smaczny, czyste sumienie…”

„Nagle jakby zapaloną lampę wniesiono do lasu – to wschód słońca, szósta rano. Tak jest tu zawsze, rok cały jednakowo, zegarka nie potrzeba.”