„Mogę aprobować tylko to, co rozumiem.”

„Coraz lepiej rozumiem kobiety. Doszedłem już do tego momentu, że mogę robić o nich filmy.”

„Rozumiem równanie wtedy, gdy nie rozwiązując go, mogę sobie wyobrazić cechy charakterystyczne rozwiązania.”

„Nie czytam gazet nie oglądam telewizji.
Jak tam spojrzę przez ramie to nie mogę się nadziwić.
Czy to ja nic nie rozumiem czy oni zwariowali.”

„Jedyna wojna, jaką aprobuję, to wojna trojańska. Przynajmniej wtedy walczący wiedzieli, o co się biją.”

„Chyba nie bardzo rozumiał moją opowieść, ale cóż ja mogę poradzić, lubię mawiać, że rzeczy są, jakie są, i jeśli wydają się dziwne, nie jest to wina mojej czapy i trzeba je przyjąć właśnie takimi.”

„Nie mówię, że coś z tego rozumiem, (…). – Ale właściwie co ja mogę powiedzieć o tej sprawie? Jeśli ty wierzysz w to, co mówisz, to dla mnie twoja wiara praktycznie załatwia sprawę. Muszę wierzyć z tobą.”

„A obecnie większość rozmów, np. z filmem, wygląda tak: Tylko Panie Jerzy, my mamy bardzo niski budżet… Rozumiem, dziękuję. Za darmo to mogę zagrać raz na rok.”

„Chciałem być Żydem. Potem odkryłem, że tak naprawdę jestem nazistą, ponieważ, jak wiecie, członkowie mojej rodziny byli Niemcami. Co mogę powiedzieć? Rozumiem Hitlera, ale myślę, że robił złe rzeczy, tak, absolutnie. Mogę sobie wyobrazić, jak siedzi na końcu w swoim bunkrze. On nie jest tym, kogo można nazwać dobrym człowiekiem, ale trochę go rozumiem i troszkę mu współczuję. Ale przecież nie popieram II wojny światowej i nie jestem przeciw Żydom.”

„Wszyscy zachowują się tak, jakbym to ja miała wpływ na ich los. Nie mogę znieść ich niechęci. Rozumiesz? Straciłam swój dom, w porządku, ale czy muszę do tego tracić swoich bliskich?”