„Podczas podróży do Korei Północnej chłopcy z ochrony żartowali, że pewnie wrócę do Polski jako narzeczona Kim Dzong Ila, że to wyjazd w celu poznania ze sobą młodych. Co prawda ewentualny kandydat na mojego męża był ode mnie o dwadzieścia jeden lat starszy i już dawna żonaty, ale nikomu to nie przeszkadzało.”

„Mój dziadek ze strony taty był Szwedem. Przyjechał do Polski w interesach, w latach międzywojennych. Powiodło mu się tutaj, spotkał babcię… A po wojnie nie wrócił już do Szwecji, bo były problemy z wyjazdem. Poza tym większość tamtejszej rodziny wyemigrowała z kolei do Stanów. Ciekawostką jest, że razem z żoną dotarliśmy do dokumentów, z których wynika, że jej przodkowie bronili Polski podczas Potopu. Jeden wystawił nawet przeciw Szwedom własną chorągiew. Więc kto wie, może przed wiekami nasze rodziny walczyły przeciwko sobie na wojnie?”

„Nostalgia - gdy wrócisz do Ojczyzny na chwilę by upewnić się, że wyjazd nie był błędem.”

„Wiedza jest ustalona w czasie, podczas gdy poznanie jest płynne. Wiedza pochodzi ze źródła, z akumulacji, z konkluzji, podczas gdy poznanie jest procesem.”

„W małżeństwie: prawda żony i prawda męża są ich wspólnymi kłamstwami.”

„Prawda jeszcze nikomu nie zaszkodziła.”

„Bardzo miło wspominam większość meczów eliminacyjnych reprezentacji Polski 2000–2002, oraz wygrany mecz z USA podczas mistrzostw świata w Korei i Japonii.”

„Zdarza się, ze widzowie kojarzą losy bohaterów ze swoimi własnymi. Jeden z wątków Plebanii mówił o tym, ze odszedł ode mnie mąż. Pewnego dnia zaczepiła mnie na ulicy kobieta, prosząc, abym zrobiła wszystko, by mąż do mnie wrócił, bo tylko wtedy jej małżonek się z nią pogodzi.”

„To ograniczanie swobody dyskusji. Oceniam to jako – swego rodzaju – wyraz politycznej poprawności. Niejednokrotnie obserwowałem debaty na UW, na których był prezentowany pogląd tylko jednej strony, i nikomu to nie przeszkadzało.”

„Podróżuje się nie po to, aby dotrzeć do celu, ale po to, żeby być w podróży.”