„Trzeba wiele pokory, aby wyzbyć się pychy.”

„Przez wiele lat wyobrażałem sobie, że wszystkie reżyserskie błędy wynikają z braku koncentracji, wiedzy, talentu itd. Dopiero kiedy sam stanąłem po drugiej strony kamery, nabrałem pokory.”

„Nie poczułem się urażony. To są słowa, które powinniśmy słyszeć po to, żebyśmy nabrali jako środowisko sędziowskie więcej pokory. Wiele państw ma taki swój problem Vichy albo podobny; chodzi tu o zasadniczy, duży problem natury prawno-ustrojowej, który wymaga rozwiązania. Problem taki miały np. cytowana tu Francja albo Niemcy.”

„Stosuję niezmiennie zasadę, która mówi „Mój plan to nie mieć planu”. Moi rodzice nauczyli mnie pewnej pokory. Tego, że nie należy w życiu rozpychać się łokciami ani zbyt wiele spodziewać się od losu. Raczej czekać spokojnie na to, co sam przyniesie. Tę zasadę niełatwo stosować akurat w aktorstwie, ale można dzięki niej uniknąć wielu stresów. A zawód, który uprawiam, daje mi wciąż wielką frajdę.”

„Od tych, którzy wiele dostają, wiele się wymaga.”

„Pisarzy jest wiele. Czytelników o wiele mniej.”

„W końcu o wiele bezpieczniej być tchórzem. I o wiele wygodniej.”

„Modlić się, to nie znaczy wiele mówić, ale wiele kochać.”

„Ta o wiele za krótka spódniczka była o wiele za długo za krótka!”

„Jest wiele kobiet o silnych konstrukcjach i mężczyzn z natury wiotkich. I nawet wolę takiego niż macho. Cechy kobiece i męskie? Nie ma czegoś takiego. Nie dzielę ludzi na kobiety i mężczyzn, to jakieś przedpotopowe myślenie. Tak jak nie dzielę ich na homoseksualnych i heteroseksualnych. Przyjaźnię się z kobietami i z mężczyznami. Tylko że mamy społeczeństwo historyczne uwarunkowane szowinizmem i mizoginizmem. Oczywiście występuje zjawisko babińca, ale też jest ono uwarunkowane kulturowo. Bo kobiety były wychowywane pod kątem określonych ról społecznych i uczone pokory, posłuszeństwa, niepewności. Zatem to nie ich wina.”