„Ale kimkolwiek się jest, poetą, półbogiem, czy idiotą, spada się co parę godzin z nieba, żeby oddać mocz.”

„A niebo znów na głowę spada mi. I nadziei coraz mniej na słońce.”

„Z oddali wszystkie nasze godziny szkolne błękitnieją.”

„Nie wiem, od której godziny mocz staje się ranny. Zastanawiałam się nad tym do 6.54, w końcu wstałam, rozpakowałam test ciążowy, przeczytałam instrukcję użycia i oparłam się o zimny brzeg umywalki.”

„Najbardziej winien jest ten, kto pierwszy wynalazł świadomość. Więc straćmy ją na parę godzin.”

„Im więcej dały ci nieba, tym więcej oddać im trzeba.”

„Małżeństwo jest jak czysty deszcz, który spada z nieskalanego nieba, aby użyźnić i obdarzyć błogosławieństwem pola bożej natury.”

„Nie spodziewaj się wiele po odwróconym stole nieba,
ni kęs ci z niego nie spadnie, nim wpierw nie poznasz cierpienia.”

„Mnie idiota? Od idioty?
Sam idiota. Idiociński (…).”

„Skąd pochodzi deszcz? Pochodzi z tej całej brudnej wody, która paruje z ziemi, takiej jak mocz czy woda, którą wylewasz po umyciu stóp. Czyż nie jest to cudowne, że niebo zbiera tę brudną wodę i zamienia ją w czystą?”