„Pisarze zwykle coś tam rozważają nad czasem, bo czas jest kategorią literacką – w literaturze zawsze chodzi o opowiadanie czegoś, co w czasie się zaczęło, miało jakieś przedłużenie i gdzieś się skończyło.”

„Nie cały czas, ale od czasu do czasu zdarzało mi się o kimś myśleć. Jednak przecież chodzi o wybór, prawda? O wyważenie tego, co masz, i tego, co możesz stracić.”

„Każdy dzień przeżywaj tak, jakby się miał skończyć świat
Może czas wreszcie być sobą i zacząć na nowo?”

„Wyobraź sobie że zawsze masz czas
Nie musisz jeść i nie trzeba też spać
Nie trzeba myśleć nie trzeba się bać
Nie trzeba nic tylko trzeba mieć czas
Wyobraź sobie że zawsze masz czas
I kołysz się w miętowej mgle
Jak konik morski nad malachitowym dnem”

„Wiesz, mamo, On [Jezus] czegoś ode mnie chce, cały czas coś do mnie mówi, ale ja zupełnie nie wiem, o co mu chodzi.”

„Aleś Arkusz szczodrze obdarzony twórczym talentem literackim, czasem z romantycznymi, a czasem i z postmodernistycznymi skłonnościami, co, bodaj, zawsze zachowuje mocny odcień książkowości i intelektualizmu.”

„Moje kino, narracja filmowa ma charakter wizualny, jej punktem wyjścia jest zawsze literatura. Operowanie czasem. Skróty czasowe. Skoki w czasie. Jego boczne odnogi i różne warstwy. Domeną malarstwa jest przestrzeń, domeną literatury i filmu – czas. Igraszki z czasem uruchamiają wyobraźnię filmowego odbiorcy (…) podstawowy dla mnie temat kina – to temat wędrówki.”

„Nauczyłam się chodzić jako dziecko i od tego czasu nie miałam zadnej lekcji.”

„Gość ma zwykle więcej czasu niż gospodarz.”

„Poświęcaj mniej czasu na zastanawianie się, kto ma rację, a więcej na rozważanie, co jest słuszne.”