„W Treblince początkowo nie mieliśmy żadnych specjalnych ubrań, znaków, obcięto nam tylko włosy – wspomina Willenberg. – To właściwie nie był obóz, ale jedna wielka śmierć. Dopiero jesienią 1942 powstały baraki – czerwony, niebieski i zielony, a więźniowie otrzymali „winkle”. Komendant Obersturmführer Franz Stangl sporządził nawet regulamin, w którym za większość przewinień groziła śmierć. Dopiero wtedy można powiedzieć, że likwidowanie ludzi zaczęło być dokonywane w pewnym porządku. Wcześniej panował chaos”

— Samuel Willenberg

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 18 stycznia 2019. Historia

Tematy

śmierć , ludzie , ubranie , włosy , czerwony , niebieski , obóz , większość , specjalny , powiedzieć , zielony , mienie , komendant , otrzymać , regulamin , obcięcie , panować , chaos , więzień , barak , jesień , sporządzenie

Samuel Willenberg 8

1923–2016

Podobne cytaty

„W Treblince początkowo nie mieliśmy żadnych specjalnych ubrań, znaków, obcięto nam tylko włosy – wspomina Willenberg.”

Samuel Willenberg (1923–2016)

To właściwie nie był obóz, ale jedna wielka śmierć. Dopiero jesienią 1942 powstały baraki – czerwony, niebieski i zielony, a więźniowie otrzymali „winkle”. Komendant Obersturmführer Franz Stangl sporządził nawet regulamin, w którym za większość przewinień groziła śmierć. Dopiero wtedy można powiedzieć, że likwidowanie ludzi zaczęło być dokonywane w pewnym porządku. Wcześniej panował chaos

„Z Białorusinami nikt się nie liczył, jako że Polacy pozbawili ich narodowości, nic nie dając w zamian. Jesienią 1915 roku chciałem otrzymać informacje o Białorusinach. Początkowo dosłownie nigdzie nie można było ich znaleźć. Dopiero później okazało się, że są bardzo rozprzestrzenionym ludem, ale skrajnie spolonizowanym, stojącym na tak niskim poziomie kultury, że można im było pomóc dopiero przez długotrwałe oddziaływanie.”

Erich Ludendorff (1865–1937) niemiecki dowódca wojskowy

o Białorusinach, w książce swojego autorstwa pt. Meine Kriegserinnerungen 1914–1918, Berlin 1919, str.145
Źródło: Dorota Michaluk, Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2010, s. 132. ISBN 978-83-231-2484-9.

„To prawda, że miała dopiero dwadzieścia dwa lata. Była jeszcze dzieckiem. Ale jej śmierć odebrałbyś tak samo, gdyby miała lat czterdzieści albo pięćdziesiąt. Śmierć zawsze pozostanie śmiercią, a morderstwo morderstwem.”

Dennis Lehane (1965)

Ciemności, weź mnie za rękę

„Ja byłem w 1971 roku aresztowany, i to była nie rozmowa, a więzienie. Później w stanie wojennym też więzienie. Ja dostawałem od esbeków kuksańce różnego rodzaju, tak jak każdy wtedy. Wie Pan, trudno o tym mówić… dla ludzi to dziś historia z książki, z filmu.(…) Człowiek był bezradny! W 1970 czy 71 roku nie było nikogo, kto by pomógł, nie było opozycji, nie było prasy niezależnej, nie było więźniów politycznych, my wszyscy byliśmy traktowani jak więźniowie kryminalni, siedzieliśmy z kryminalistami. To było zderzenie ze ścianą! Podręczniki, jak się zachowywać w kontakcie z SB, powstały dopiero w 1976, 77 roku. Dopiero wtedy można było jakoś tam próbować zachowywać się zgodnie z tą instrukcją. W 1970 roku takich instrukcji nie było. W 1980 roku wiedzieliśmy już, że musi być przywództwo, jasne, klarowne, niekwestionowane; że nie wolno wyprowadzać ludzi na ulice, bo to grozi rozruchami, śmiercią, więc trzeba się zamknąć w zakładach pracy i siedzieć; i że trzeba mieć przygotowane żądania.”

Bogdan Lis (1952) polski polityk

Źródło: Bogdan Lis: Dokumenty z szafy Kiszczaka? To teksty ubeckie, to nie Wałęsa http://www.newsweek.pl/polska/bogdan-lis-myslalem-ze-macierewicz-to-agent-kgb,artykuly,381262,1.html, newsweek.pl, 6 marca 2016.