„Nie widzą lasu spoza drzew.”

„Las: adres zamieszkania tysięcy drzew.”

„Im dalej w las, tym bardziej żal drzew.”

„Las jest strasznie fajny, pełno tam drzew, jakich żeście w życiu nie widzieli, i tyle liści, że nie widać nieba – jest zupełnie ciemno i nawet nie ma ścieżki.”

„Gdzie prawd tyle, ile drzew w lesie – tam i zaraz partyzantka.”

„Im dalej w las, tym więcej drzew, a raczej pniaków…”

„Bo dawniejsi poeci widzieli nie tylko jedno drzewo. Widzieli zbiorowiska drzew, którym nic nie groziło, widzieli lasy, widzieli ogrody. Może już wkrótce nie będzie ogrodów. Ogromne połacie ziemi pokryją martwo błyszczące szklarnie i kwiaty, jak wszystko inne, będą płodem zorganizowanej produkcji, nic z improwizacji, nic z niespodzianki.”

„Chmurami gęsto [pokryte] niebo, las ciemnieje drzewami tamala.
Nocą, on owładnięty strachem, zatem ty, Radho, zaprowadź go do
domu!”

„Poza rezerwatami, które stanowią 1,4 proc. terenów zarządzanych przez Lasy Państwowe, drzewa nie dożyją, ba, nawet nie mają szansy się zbliżyć do starości. Wiek rębny, w którym najczęściej się je wycina, to dla sosen 80 lat. A one mogą dożywać nawet trzech setek. Dęby, które w naszych lasach miewają nawet 400 czy 500 lat, można ściąć, gdy dojdą do zaledwie 120. Podobnie z innymi drzewami. Jeśli porównać drzewa do ludzi, to za pomocą siekier, pił spalinowych i harwesterów zabijamy 30-latków. Nic dziwnego, że nasze lasy z pozoru wyglądają pięknie i zdrowo niczym społeczeństwo, w którym nikt nie przekracza trzydziestki. Ale to nie jest zdrowe. W naturze drzew jest dożywanie - po ostrej selekcji - późnej starości. To też ma znaczenie z punktu widzenia ochrony klimatu.”

„Już śpiewają wszędzie ptaki,
Już zakwitły wokół kwiaty…
„Wiosna idzie” – mówią ludzie…
Ale skąd i kiedy przyjdzie?

No i po co nam ta wiosna?
Odwykliśmy już od wiosny…
Jodły w lesie, mech na drzewie
Zielenieją już z radości…”