„Są różne stopnie prywatności. Dziś normą jest informowanie wszystkich o szczegółach życia tak dokładnie, że o czymś takim nie mogła marzyć Stasi.”

„Aktorstwo jest tym, o czym marzyłam i do czego dążyłam. Nie wiem, czy mogłabym robić w życiu cokolwiek innego.”

„W imieniu Republiki Serbskiej informuję o aresztowaniu Ratko Mladicia dziś rano. Proces ekstradycji jest w trakcie.”

„Popularnym nazywa się dziś często taki wykład, dzięki któremu masy są w stanie mówić o czymś, czego nie rozumieją.”

„Praca jest moją pasją. Nawet, jeśli nic aktualnie nie piszę, to już o czymś myślę. Budzę się rano i zastanawiam, co dziś może się wydarzyć, co mógłbym zrobić?”

„Osiągnęłam wszystko, co mogłam w boksie osiągnąć. Zdobyłam tytuł mistrzyni świata w trzech federacjach bokserskich. To wystarczy. Poza tym dopiero teraz żyję tak, jak zawsze chciałam. Mam wspaniałą rodzinę. Taką, o jakiej zawsze marzyłam.”

„Dziś obserwuję w mediach publicznych nawrót do stylu PRL-owskiego „Dziennika Wieczornego”, który aż za dobrze pamiętam (mam już 71 lat!) i po prostu nie mogę słuchać, jak powraca pomieszanie wybiórczych informacji z ideologicznym, jednostronnym ich komentarzem. Powtarzam: wiem, że ideał trudny jest do osiągnięcia, ale upolitycznienie informacji osiąga dziś często skalę, której nie potrafię strawić. Odwołuję się do poczucia rzetelności dziennikarzy, do tego, by we własnym sercu i umyśle starali się o to, by „dokładnie i bezstronnie informować o wszystkim, co się dzieje w kraju i na świecie.””

„Uogólnienie to śmierć dla sztuki. Boskie natchnienie żyje w szczegółach.”

„Jak możesz żyć, oddychać, poruszać się, wykonywać różne rzeczy, wiedząc, że nie ma żadnego wytłumaczenia dla życia?”

„Od razu wszystkich informuję, że bardzo chciałabym być żydówką i byłoby mi miło, gdybym nią była, ale, niestety, tak nie jest.”