„Powiem tyle, że chłopcy z ulicznych patroli z uśmiechem salutowali spotykanemu Cieślakowi.”

„D. P. – Czy jest jeszcze w pani Czesława Cieślak?
V. V. – Nie jestem już Czesławą Cieślak, pod żadnym względem.
D. P. – Kto odkrył pani talent? Kto kazał zmienić nazwisko?
V. V. – Pan Władysław Szpilman. Poprosił mnie do siebie do biura i powiedział: dziecko, nie przyzwyczajaj ludzi do Cieślak, bo nikt za granicą nie wypowie twojego nazwiska. Będą kaleczyć. Wybierz sobie pseudonim. Wybrałam „Violetta”, bo tak naprawdę mam na imię, bo się urodziłam w Belgii. Dodałam „las”, ponieważ kochałam las i mieszkałam koło lasu.”

„Każdy jest nauczycielem, im częściej spotykam ludzi i z nimi rozmawiam, tym więcej się uczę. Dziecko z ulicy, które się uśmiecha, jest nauczycielem, bo przypomina o tym, żeby się uśmiechać.”

„Mężczyźni są podli – oświadczył. – Najpodlejsze w nich jest to, że mogą to powiedzieć z uśmiechem na twarzy.”

„Powiedziałem mu z uśmiechem, że nie chcę, żeby mój skalp wisiał u jego pasa.”

„(…) ktoś mądry powiedział, że jubileusz jest próbą generalną przed śmiercią. Mnie się to jeszcze nie uśmiecha.”

„– Ciąża – powiedział.
Nie znosiła, kiedy nazywał to „ciążą”. Widocznie wcześniej źle zinterpretowała jego uśmiech.
– Dziecko – powiedziała.”

„W Chicago policjant po służbie próbował interweniować w bójce ulicznej i napastnik odgryzł mu sutek. Policjant podobno powiedział, że cieszy go fakt, że napastnik nie był karłem.”

„Trudno jest powiedzieć akurat tyle, ile się chce powiedzieć.”

„Spogląda na mnie i uśmiecha się, nasze oczy się spotykają i ja uśmiecham się do niej. Spuszcza wzrok, a ja zatrzymuję się i patrzę na nią. Podnosi wzrok i uśmiecha się jeszcze raz. (…) Stoję i patrzę na nią, po prostu patrzę patrzę patrzę.(…) a Lilly nie rozumie, co robię i dlaczego to robię, i czerwieni się i to jest piękne.”