„Dziennikarz: Co do tej pory zrobiło na panu największe wrażenie?
Łukasz Kadziewicz: Gdy pierwszy raz wziąłem swoją córeczkę na ręce. Kto tego nie przeżył, na pewno nie wie, o co chodzi. Nie ma narkotyków na świecie, które dają taki odjazd.”

„Dziennikarz: Teraz będziecie mieli dużo czasu na to, bo przecież przelot jest jednym wielkim odpoczynkiem i na pewno wam sił nie zabierze.
Łukasz Kadziewicz: Tak, dostaliśmy miejsca leżące w ocynkowanych trumnach w cargo.”

„Dziennikarz: Jak się udał dzisiejszy trening?
Łukasz Kadziewicz Najbardziej pikantne rzeczy były pod prysznicem. Śmigło upuścił mydło…”

„Dziennikarz: Dlaczego wszyscy siatkarze tak młodo się żenią?
Łukasz Kadziewicz: Szybko zaczynamy poznawać ciemną stronę życia.”

„Łukasz Kadziewicz: Jerzy, Jerzy nie pij kawy, to nie będziesz zdenerwowany!
Jerzy Mielewski: Łukasz, jak to jest z tą atmosferą w drużynie, bo prezes mówi jedno, inni coś innego…?
Łukasz Kadziewicz: Łubu dubu, łubu dubu, niech nam żyje prezes naszego klubu.
Jerzy Mielewski: Łukasz, w zeszłym sezonie też mieliście przestój, a później wzięliście się i doszliście do finału polskiej ligi. Czy w tym roku będzie tak samo?
Łukasz Kadziewicz: Nie chce prorokować, bo na razie jesteśmy głęboko w… kopalni.”

„Dziennikarz: Dlaczego studiujesz pedagogikę? Lubisz dzieci? A może chciałbyś współpracować z trudną młodzieżą?
Łukasz Kadziewicz: Sam jestem trudną młodzieżą, więc będę miał pole do popisu.”

„Dziennikarz: Ty odnosisz wszystko do igrzysk, ale mistrzostwa świata też są niezwykłą wartością i osiągnięciem w skali historii.
Łukasz Kadziewicz: Tak naprawdę jesteś taki dobry, jak twój ostatni mecz. Moje ostatnie mecze są średniej jakości, więc nie mam prawa wyciągać rąk do osiągnięć.”

„Być może dziennikarz był pijany albo pod wpływem narkotyków, gdy to pisał.”

„Aby przeżyć i zdobyć należytą pozycję w świecie pełnym konfliktów, musimy nauczyć się radzić sobie z nimi, a umiejętność negocjowania jest jednym ze składników takiej zaradności. Negocjacje, tak jak i konflikty, ze szczególnym natężeniem pojawiają się w życiu gospodarczym i politycznym, a więc tam, gdzie chodzi o dwie największe ludzkie namiętności: o pieniądze i o władzę.”

„(…) po osiągnięciu pewnego wieku, kiedy pozostałe do przeżycia lata po raz pierwszy wydają się skończone i człowieka przechodzi pierwszy zimny dreszcz, ktoś, kto umiera, wzbudza większe, bardziej braterskie zainteresowanie.”