„Trzeba świat znać i rozumieć, a życie samemu urabiać według własnych wymagań. Świat wtedy nie będzie tak brzydki, a życie na nim tak złe, jak to nam się często zdaje. Jest ono tylko twarde dla zniewieściałych próżniaków i bezlitosne dla nie rozumiejących ducha czasu.”

„Dobre czy złe, życie jest życiem; zdajesz sobie z tego sprawę dopiero wtedy, gdy musisz je zaryzykować.”

„Jak mogę pomóc światu?
– Rozumiejąc go – odrzekł Mistrz.
– A w jaki sposób mogę go zrozumieć?
– Opuszczając go.
– Jak więc będę mógł służyć ludzkości?
– Rozumiejąc samego siebie.”

„Oto pierwszy paradoks czasu: choć twoja perspektywa postrzegania czasu głęboko oddziałuje na twój świat i życie, rzadko kiedy zdajesz sobie z tego sprawę.”

„Bezlitosny szum deszczu buduje mur między mną a światem.”

„Świat stoi na oszustwie, a życie jest złudzeniem.”

„Informacja stała się towarem, a świat mediów uzależnił się od świata realnego i zaczął żyć według własnych reguł.”

„Dorastasz. Czasem myślę, że świat wtedy właśnie doświadcza nas najbardziej, a my cofamy się w siebie i przypatrujemy samym sobie ze zgrozą. Ale nie to jest najgorsze. Myślimy, że każdy w nas zagląda. Brud jest wtedy bardzo brudny, a czystość olśniewająco biała.”

„Gdy słowa już daremne, myśli daremne, a wyobraźnie nie chce się już wyobrażać, jeszcze tylko muzyka. Jeszcze tylko muzyka na ten świat, na to życie.”

„Dla zwierzęcia życie oznacza odczuwanie gry sił, popędu płciowego, zabawę, walkę i głód, a kończy się podporządkowaniem się jarzmu prawa konieczności. U zwierzęcia cierpienie ogranicza się do siebie samego, natomiast u człowieka przebija się ono aż do rozpaczy i lęku, jaki wywołuje w nim świat.”