„Hammer to moje ulubione auto. Niedość, że jest wypasione to jeszcze jest tam tyle miejsca, że spokojnie można się tam przespać z jakąś laseczką. Pamiętam jak w wieku 17 lat pojechałem jakimś mikrusem do kina samochodowego oczywiście nie po to by oglądać ten film.”

„Nie oglądam się za siebie i gdy ktoś pyta mnie: „Jaki jest twój ulubiony film?” – zawsze odpowiadam: „Następny”, bo nie interesuje mnie rozpamiętywanie przeszłości.”

„Wolałabym jednak, żeby ludzie poszli do kina zobaczyć film, moją rolę, a nie tylko sprawdzić, jakie mam piersi.”

„Są widzowie niezależni, którzy idą do kina z własnej woli i wybierają pozycje sami, widzowie, którzy umieją wyrabiać sobie własne opinie na temat filmów i nie potrzebują czekać w wyprawą do kina, aż ktoś im powie, że ten lub inny film warto zobaczyć, że to dobry film. Jest też jednak dużo osób, które nie pójdą do kina, żeby mogły sprawdzić na własnej skórze, czy film jest warty oglądania, tylko czekają na czyjąś opinię, na rekomendację przyjaciół i dopiero nią się kierują.(…) Nie oceniałbym widzów, którym trudniej przychodzi wyrabianie własnej opinii na temat filmu, lub jej po prostu nie posiadają, tak surowo. Ważne, żeby trafili do kina i żeby film im się spodobał, żeby do nich przemówił.”

„Pamiętam, że gdy po raz pierwszy zobaczyłem Na nabrzeżach wbiło mnie w ziemię. Nie mogłem wyjść z kina, musiałem zobaczyć film jeszcze raz, natychmiast. Nigdy nie widziałem czegoś podobnego. Nie mogłem w to uwierzyć.”

„Telewizja była jest i będzie przede wszystkim rozrywką dla mas, siła rynku zapewne wyeliminuje ambitniejsze programy. Tak naprawdę każdy, kto chce kultury wysokiej, nie ogląda już dziś telewizji, tylko czyta książkę, idzie do teatru czy na dobry film do kina.”

„„Kochanek królowej” to film kostiumowy dla ludzi, którzy nie lubią kina historycznego… Kiedy przeczytałem scenariusz, odkryłem, że to może być film niesamowicie emocjonalny. Do tej pory wydawało mi się, że filmy kostiumowe są zimne, sztuczne, pozbawione namiętności. Tymczasem „Kochanka królowej”, mimo historycznego XVIII-wiecznego tła, ogląda się jak zupełnie współczesną historię.”

„Ludzie oglądają filmy dokumentalne z jakąś ogromną fascynacją.”

„Każdy film opowiada o jakimś wycinku świata. Istotne jest jednak pytanie, czy ten wycinek jest na tyle reprezentatywny żeby móc nim zainteresować ludzi, czy wydarzenia opowiedziane w moim filmie mają jakiś szerszy przekaz.”

„Ilekroć się oglądam za jakąś kobietą, pojawia się ten straszny ból karku.”