„Kości wszystkich zakochanych bez pamięci kur (i nie tylko kur) rozpadają się w proch. Tak samo jak wszystko, co żyje, oddycha i myśli sobie, że jest najważniejsze na świecie. Proch to proch, nic więcej. Nawet jeśli ten proch był pełen miłości, to co? Niczym się nie różni od prochu, który miłości nie zaznał. Różni się?”

„Proch pozostaje prochem, czy się go użyje do zranienia człowieka, czy do leczenia jego ran.”

„Zdobyta wolność ma zapach prochu.”

„Jakie prochy? Przecież aniołowie nie ćpają!
– Jeszcze jak!”

„Ciało ludzkie obróci się w proch; jednak dopóki oddycha – pogarda wobec człowieka to pogarda wobec życia.”

„Wszystkich zrównuje proch; rodzimy się nierówni, równi umieramy.”

„Więcej miłości, a wtedy cuda spadają z nieba jak deszcz z chmury.
Ja w to wierzę i zawsze wierzyłem, więc nie będę tylko prochem i pyłem.”

„Niechaj ziemia przyjmie prochy moje.”

„Świat to fabryka prochu, w której nie ma zakazu palenia.”

„Ufajcie Bogu, ale baczcie, by nie zamoczyć prochu.”