„I czy tego chcesz, czy o to chodzi, bym w złości tu przychodził?”

„Miłość nie powróciła do mnie. Ach, jakże odległa jest miłość od zazdrości, od strachu, od złości. Jak mało jest ona ludziom potrzebna! Miłość przychodzi wtedy, gdy wszystkie inne ludzkie uczucia zdołały powrócić. Miłość przychodzi ostatnia, ostatnia powraca, ale czy powraca?”

„Więcej jest tych, którzy chodzą do Kościoła, niż tych, którzy chcą do niego chodzić.”

„Mistrz był nieubłagany dla tych, którzy lubowali się w rozczulaniu nad sobą i pielęgnowaniu złości. – Bycie skrzywdzonym, mawiał, to nic takiego, chyba że chcemy to pamiętać.”

„(…) jeśli człowiek nie ma się na baczności, ludzie zmuszą go do robienia tego, czego chcą, albo – jeśli jest uparty – do robienia czegoś wręcz odwrotnego, po prostu im na złość”

„(…) za to, że niestałość spełnia swe zadanie i ci co tak kochają że bronią błędów. Tylko my chcemy być wciąż albo albo i jesteśmy na złość stale w kratkę.”

„Plan pracy nad sobą, czyli tak właśnie trzymać:
1. Kochać mądrze, to znaczy tak, by każdy dzień był bogatszy.
2. Kochać rozsądnie, czyli tak, jak ja nie chcę!
3. Nie robić sobie na złość, czyli kochać tak, jak chcę.”

„Żyję jak inni, chodzę po ulicach, jeżdżę metrem, muszę jeść i spać, bywam zakochany i uprawiam seks, wpadam w złość lub ogarnia mnie zmęczenie. A wśród tego jest jeszcze moje śpiewanie.”

„Nie lubiłem chodzić do kościoła, robiłem wszystko, żeby nie iść. Nudziło mnie to, co się tam działo. Księża, którzy przychodzili po kolędzie, też robili na mnie fatalne wrażenie.”

„Po policzku spłynęła mi łza, prawdziwa łza. Otarłam ją ze złością. Nie chciałam okazywać strachu. Chciałam go zachować dla siebie: w sercu burza, ale na twarzy pustynia. Tylko w ten sposób mogłam zachować jakąkolwiek siłę.”