„Śnieg jest piękny z ciepłego miejsca.”

„lodowce już podchodzą pod nasz dom
spod twoich powiek patrzy na mnie śnieg
codziennie rano zmywam z twarzy szron
na naszych mapach nie ma ciepłych stref”

„Śnieg jest zamarzniętą doskonałością, jego wielokątnej geometrii nie narusza żadne wzruszenie zapachu. w zimnej symetrii kształtów nie ma miejsca na chociażby najdelikatniejszy aromat.”

„Śmierć w gruncie rzeczy jest obecna wszędzie, jak życie, jest ciepła jak życie, piękna jak życie, jest upojeniem, obietnicą, „wniebowzięciem.””

„Ludzie potrzebują mądrych i pięknie podawanych słów niezależnie od miejsca zamieszkania.”

„Dziś się dla ciebie śnieg rozkrysztalił,
oglądasz zimę, której nie znałeś.
W górskim schronisku ogień się pali.
Piękna jest zima, prawdziwie biała.”

„I że śnieg wygląda z początku tak świeżo i czystko, ale kiedy ludzie go rozdepczą, staje się najbrudniejszy na świecie, całkiem szary, w żółtawe plamy, i tak jest zawsze – śnieg nigdy nie może pozostać biały, a jednak co roku ma się nadzieję, że uda się jakimś sposobem sprawić, żeby był do końca piękny.”

„Gdy powiesz dziewczynie, że jest najpiękniejsza – może wątpić w twoją szczerość. Lecz gdy powiesz, że jest znacznie piękniejsza niż Zosia, Jadzia, Helenka i Basia – uwierzy ci z miejsca.”

„Piękny jest ten, kto się swojej brzydoty nie wstydzi, bo zaakceptował fakt, że piękne i brzydkie – tak jak słone i słodkie, zimne i ciepłe – sąsiaduje ze sobą, dopełnia się i w każdej jednostce równoważy. Dopóki człowiek tego nie pojmie i nie zaakceptuje oficjalnie tego, co w nim brzydkie, nie znajdzie też swojego piękna.”

„Człowiek przywiązuje się do miejsca, a wtedy ono staje się dla niego wyjątkowe. Chyba nawet rzeczywiście zyskuje coś w rodzaju piękna.”