„Nie grać ani o jeden dzień za długo! Taka obsesja wciąż mnie prześladuje i chyba o wiele wcześniej przestanę grać, niż mogłabym.”

„Przestałem grać w 1998. I dobrze. I tak mi nie wychodziło. Ani nie umiem grać na gitarze, ani nie potrafię śpiewać. Wciąż jednak daje muzykom wskazówki, jak oni powinni to robić. Nienawidzą tego.”

„W ogóle przestałem grać, nie trafiam palcami w klawisze. Lubiłem grać do czasu koncertów z Ewą”

„Ja chyba nauczyłem się grać od samego patrzenia.”

„Codziennie uczę się cierpliwości, wciąż i wciąż od nowa, nie pozwalam sobie na gram tęsknoty.”

„W polityce zamiast grać wciąż tasuję karty.”

„Zdecydowałem, że odejdę ze świadomością, że wciąż mógłbym grać. Zawsze chciałem, żeby właśnie tak zakończyła się moja kariera. Dokładnie tak chciałem ją zakończyć.”

„Ci pieprzeni goście z Van Halen – po prostu nie mogę w to uwierzyć jacy oni są świetni. Tak długo już grają, a mimo to palma im nie odbiła i wciąż są niezwykle równi.”

„(…) fizjonomię mam taką, a nie inną – i aniołków raczej grać nie będę… Chyba że w jakimś eksperymencie. Ale nie mogę narzekać: mam propozycje i to grania bardzo różnych postaci. Poza tym przy każdej roli można się czegoś nauczyć…”

„Byłem wtedy zafascynowany różnego rodzaju układankami i łamigłówkami. To była dla mnie odskocznia od obowiązków. (…) Program nie był skomplikowany. Nie było punktów ani poziomów, ale zacząłem w to grać i nie mogłem przestać. To było to!”