„Szczęście jest jak motyl: kiedy usiłujesz je złapać, zawsze wymyka ci się z rąk. Ale jeśli cichutko usiądziesz, to może samo do ciebie przyleci.”

„Szczęście kruche jak biogram motyla.”

„Potrzeba mi pokoju Twoich rąk wyciągniętych
(Jestem jak trzepocący motyl na srebrne igły wpięty).”

„(…) szczęście to rzecz ulotna, za którą wszyscy gonią. I ciągle ma się poczucie, że to szczęście się wymyka. Ale myślę, że szczęście to chyba bycie świadomym, że się je ma. Gorzej, gdy się go w ogóle nie zauważa.”

„Łudź się, ty romantyczne stworzonko, nadzieja nic nie kosztuje. Gdybym nawet usiłowała otworzyć ci oczy – i tak byś mi nie uwierzyła.”

„Co to za bohater? Dla mnie bohaterami są ci, którzy nie dali się złapać.”

„(…) gdy myślę o tobie to tak jakby motyl trzepotał w dłoni uwięziony i ślepy”

„Nie kocham Cię. Nigdy Cię nie kochałam i nigdy nie byłam dla ciebie dobra. Nigdy nie usiłowałam sprawić ci radości, a jednak jesteś mi równie bliski jak moje własne serce. Przywykłam do twoich słów, do tonu twojego głosu. Do myśli, które były zawsze moimi. Przywykłam do ciebie.”

„Szczęście jest jak ospa. Gdy złapiemy je zbyt wcześnie, może całkowicie zniszczyć naszą konstytucję.”

„Adolf, proszę cię, usiądź się na tę drzewomarmeladaskrzynkę. Jeżeli skrzynka będzie kaputt iść, to co my możemy na to? Wszystko jest los. (…) Masz głowaból? Nie masz żadnego? Ty jesteś bohater. Słodki świniopies ty. Czy masz mnie zawsze jeszcze chętnie?”