„Przez kwadratowe okno
Widzę, że jesteś młoda,
A ja noc miałem taką samotną –
Szkoda!”

„A może chodzi o to, że żyję samotnie? Ludzie mający towarzystwo przywykli widzieć się w lustrze takimi, jakimi widzą ich przyjaciele. Nie mam przyjaciół: czy dlatego moja skóra jest taka naga? Można by powiedzieć – tak, można by powiedzieć, że to natura bez ludzi.”

„Patrzy na nich i nie chce być taka jak oni, nie chce być jedną z nich ani z nimi. Nigdy nie była taka jak oni. Nigdy nie chciała mieć z nimi nic wspólnego. Kiedy dorastała, młoda i samotna, nie była jak oni i nie mogła być z nimi, i to był ich wybór. Teraz jest to jej wybór. Wie, czego chce, patrzy z boku na życia innych, które są nieistotne, przygnębiające, puste i przerażające.”

„Rozciąga się niespokojna noc (…), noc, co wieje i stuka w okno i jest bezkresna, i pełna pytań bez odpowiedzi.”

„Nie pamiętam dokładnie, ile miałam lat, kiedy dali mi mój pierwszy aparat, ale to był Canon, a ja byłam na pewno o wiele za młoda, żeby mieć taki dobry sprzęt.”

„Jak jest taki duszny pokój i otwiera się okno na oścież i wlewa się takie świeże powietrze! Twój głos mi to przypomina, jesteś świetna!”

„Kłopoty zawsze widzą jak cię paskudnie zaskoczyć. Siedzisz sobie w domu przy kominku, a tu – pstryk – i nagle jesteś w zupełnie obcym mieście, nie znasz język, banki są pozamykane, a zapadła już ciemna noc.”

„Bełkot z twych ust, że się starasz jak nikt
Korowody twych kłamstw nie przesłonią mych prawd
Jeśli taką miłość chcesz dać mi to… samotnie spędzę noc”

„Jest taka wdzięczność, kiedy chcesz dziękować, lecz przystajesz jak gapa, bo nie widzisz komu, a przecież sam nie jesteś płacząc po kryjomu.”

„Chodziła jabłonka i pukała do okien —
od rzezi spychaczowej ocalała samotnie.
Po karczowisku wodziła zrozpaczonym wzrokiem,
właściciela swego w każdym szukała oknie.”