„Gdzieś na dnie snu,
późną jesienią,
powraca tu
rozmowa zła,
te głosy dwa,
których już nie ma,
ten stary temat –
to ty i ja.”

„Gorycz poranka i słodycz jesieni
Dopiero w późnym wieku się ceni.”

„Tobie – nuty,
tobie – skrzydła,
tobie namalują baśń.
Kołysankę jak na skrzypcach
aż do rana będą grać.
Tobie – nuty,
tobie – skrzydła
tobie – czarodziejski klucz.
Snu kropelki,
snu powidła
i poduszki pełne snu.”

„Bez ciebie jesień dogoni mnie,
bez ciebie marzeń oduczę się,
bez ciebie pasjans nie wyjdzie mi
w pochmurne dni.”

„Zła to rozmowa, kiedy jeden biesiaduje, a drugi pości.”

„Do ludzi trzeba się uśmiechać. Jeśli wychodzisz do nich z uśmiechem, oni ci ten uśmiech oddadzą. Gdy się uśmiechasz, świat od razu jest lepszy. W Ameryce na pytanie „Jak się masz?” odpowiada się „dobrze” i przechodzi do rozmowy. W Polsce pytamy: „Co słychać?” i słyszymy: „Beznadziejnie bracie. Dno, kompletne dno. Żona na bezrobociu, ja na bezrobociu, babcia w ciąży, kotka w gipsie, pies w azylu. Dno! A u ciebie?”.”

„Rozwrzosowione polany
szepczą o jesieni
ty
że ładnie się starzeję”

„Dwa zła nie czynią jednego dobra.”

„Wymarzone, ukochane głosy
tych, co umarli, albo tych, co dla nas
tak są straceni, jak umarli.

Czasem do nas przemawiają w snach
czasem je w zadumaniu słyszy umysł.

A z ich brzmieniem powraca na chwilę
dźwięki najpierwszej naszego życia poezji,
jak muzyka, która nocą, gdzieś w dali, dogasa.”

„GŁOS KOBIETY: Czego potrzebujesz?
GŁOS MĘŻCZYZNY: Ciebie, tylko ciebie.
GŁOS KOBIETY: Tylko – to znaczy niewiele.
GŁOS MĘŻCZYZNY: Bez ciebie wszystko znaczy nic, a z tobą wszystko znaczy wszystko. Odkąd się pojawiłaś nic nie ma znaczenia. Bez ciebie. Odkąd tutaj jesteś, wszystko ma znaczenie. Z tobą.”