„Wierzysz w kłamstwa, więc ostatecznie uczysz się nie ufać nikomu oprócz siebie.”

„Jeśli słyszysz jakieś kłamstwo dostatecznie często, zaczynasz w nie wierzyć.”

„Dlaczego uwierzyłaś w kłamstwa, a nie wierzysz w prawdę?”

„Niezależnie od tego, jak bardzo się mylisz, nigdy nie będzie kłamstwem to, w co naprawdę wierzysz.”

„Kłamstwo bowiem jest zawsze grzechem, chociażby powiedzianem było tylko żartem, albo też aby pomóc drugiemu, a nikomu nie zaszkodzić. Nawet wtedy jest zakazanym, gdy kto kłamstwem, mógł się od śmierci wyzwolić.”

„Dużo o tym wszystkim można mówić. I cóż ostatecznie pozostaje? To tylko, co człowiek czyni, nic więcej. Reszta może być prawdą, lecz może być także zwykłym kłamstwem, złudzeniem. Dopóki człowiek nie musi siebie sprawdzić w czynie, może się oszukiwać bez żadnych ograniczeń.”

„Człowiek dochodzi do pewnego wieku – czasami jest to piętnaście lat, czasami czterdzieści sześć – kiedy uzmysławia sobie, że kłamstwo, w które chce wierzyć, nie działa.”

„Żadnych apelacji, bo niby do kogo mieliby się odwoływać? Świadków nie zaprzysięgano. Kłamstwo było jak najbardziej dopuszczalne. Ostatecznie i sędziowie, i pozwani, i skarżący siedzieli w więzieniu.”

„Jeśli człowiek musi karmić drugiego kłamstwami na temat jego talentu tylko dlatego, że siedzi on naprzeciwko, staje się to najbardziej niewybaczalnym kłamstwem, ponieważ zachęca go do dalszej twórczości, a w ostatecznym rozrachunku jest to najgorszy sposób zmarnowania sobie życia przez człowieka pozbawionego talentu. Jednak wielu ludzi tak właśnie postępuje, zwłaszcza rodzina i przyjaciele.”

„Wraz z ostatecznym końcem socjalizmu na Węgrzech znikną też politycy okradający obywateli, traktujący ich jak idiotów, patrzący na nich z góry i z pogardą. Istotą komunizmu jest kłamstwo, a jego ślady są na Węgrzech wciąż obecne.”