„Dasz tę kartkę w końcu, czy nie?!”

„Może pod koniec życia będę, tak jak Chopin, przedzierał kartki z niechcianymi utworami, aby nikt ich nigdy nie zagrał…”

„Zabierzcie mi gitarę
Lub dajcie mi po pysku,
Zabierzcie mi gitarę,
Koniec teledysku!”

„Jestem jak kartka do origami. Złożę się na pół, potem znów na pół i znów, aż w końcu zmienię się w kogoś zupełnie innego.”

„Nikt nie zapytał o życie. Musimy grać tymi pieprzonymi kartami, które nam dadzą. Musimy przyjąć te karty i cisnąć nimi, nie oczekując pomocy. Mógłbym również zostać w domu, usiąść na dupie, olać i narzekać, albo przyjąć sytuację, w której zostałem położony i wziąć się w garść…”

„Trzeba się pilnować, bo inaczej ani się człowiek obejrzy, a już zaczyna każdego żałować i w końcu nie ma komu w mordę dać”

„Dzień śmierci może też być dniem narodzin. Wtedy należy przestawić znaki: na początku dać krzyżyk, a na końcu gwiazdkę.”

„Jeszcze bardziej nietrwałe od domków z kart, są domki z kart kredytowych.”

„Nie kartka wyborcza nas tu przyniosła i nie kartka wyborcza nas stąd zdejmie.”

„Kanapka w ZSRR to jedna kartka na szynkę pomiędzy dwiema kartkami na chleb.”