„Człowieku, dobrowolnie nakładasz na siebie łańcuchy. Zerwij je! (…) Pomyśl o całym życiu przed tobą. Uważasz, że Stwórca nie potrafi rządzić światem bez twojej idiotycznej litości? Ty, ty, który jesteś poetą, zejdź z tego ohydnego krzyża!”

„Nie jesteś sama. Jest świat. I poszuka ciebie, choć byś ty go nie szukała. I pokaże ci, że twój los także jest zupełnie inny niż to, co ty sobie wyobrażasz.”

„Ty jesteś moim kotem, a ja jestem twoim człowiekiem.”

„Twoim zwierciadłem jest świat wokół ciebie.”

„Dla ciebie jestem sobą i choć to tak mało jest, nie potrafię być przed tobą nikim więcej…”

„W nieświadomym człowieku tkwi jego tragiczny los. Jeżeli nie potrafiłeś wytępić w sobie występnych pragnień, żyją one w tobie nieświadomie, a więc – jesteś winny.”

„Ten świat jest jakiś pojebany dziś, nie sądzisz? Ty jesteś tam, ja jestem tu, nie wiem, co trzeba zrobić już i chciałbym mieć dziś już pod nogami pewny grunt i żyć z tobą, być przy tobie, mieć coś, wiedzieć już.”

„Wodo, nie masz ani smaku, ani koloru, ani zapachu. Nie można Ciebie opisać. Pije się Ciebie, nie znając Ciebie. Nie jesteś niezbędną do życia: jesteś samym życiem (…). Jesteś największym bogactwem, jakie istnieje na ziemi.”

„Ty nie jesteś kobietą! Ty jesteś wyzwaniem!”

„Hej złamasie, to do ciebie mówię, ciebie o to pytam. Co zrobisz, gdyby to do ciebie przyszła tak cholernie brzydka, przyniosła swe ciało jak turystyczna konserwa, oczami wywracała i chciała cię poderwać, to co, co wtedy zrobisz, przecież nie jesteś zły, tylko jesteś dobry, a jeśli to właśnie Chrystus do ciebie przychodzi w kostiumie Patrycji i chce to z tobą robić? Pomyśl o tym.”