„Jej twarz to niezgłębione połączenie oddalenia i bliskości, tęsknoty i rezygnacji, ciekawości i obojętności, nieustanna i czarująca dysharmonia bytu i niebytu – i odkrył nagle, że żadna twarz nie obchodziła go dotąd tak bardzo.”

„Byt i niebyt wzajemnie się rodzą.”

„To dziwne, ale właśnie lud, to znaczy ten, co naprawdę tworzy byt, jest najczęściej skazywany na niebyt.”

„Liczby urojone są cudownym wzlotem Ducha Bożego; są one pomostem łączącym byt z niebytem.”

„Zawsze marzyłam, żeby zagrać bez charakteryzacji, właśnie tak, samą nieubraną twarzą, bez żadnego makijażu, no i wykrakałam sobie! (…) Nie wstydzę się swojej nagiej twarzy. W tym monodramie gram rzeczywiście bez żadnego uczesania i nawet bez cienia szminki.”

„(…) największy stres przeżyłem grając z panem Bronisławem Wrocławskim, który jeszcze parę tygodni wcześniej był moim dziekanem. A tu nagle spotkamy się na planie twarzą w twarz. I okazało się, że nie taki diabeł straszny.”

„Twarz wtulamw miękką pierś przestrzeni,słyszę jak pękatwardy orzech niebaroztrzaskany pięścią grzmotu.Za chwilę kroplezmyją z mojej twarzycieniutkie strużki tęsknoty.”

„Wobec ciężkostrawności bytu,
zostaje nieznośna lekkość ręki,
żeby cisnąć w twarz hipokrytów
śmieciowe umowy, kredyty, papierki.”

„Kiedy popatrzyłem w lustro, które kupiłem na rogu 45 i 7 Avenue, zobaczyłem nagle twarz znanego korespondenta Wiadomości i powiedziałem: „Mariusz, od 72 godzin nie przeprowadziłeś żadnej relacji zza oceanu!””

„Kiedy patrzyłam na jego twarz i oczy, czułam się tak, jakbym patrzyła na Atlantyk. Chciałam się dowiedzieć, co można znaleźć w głębi, chciałam odkryć jego tajemnice.”