„Czuję się jak pielgrzym, który wędrując, wylądował gdzieś na nieznanej wyspie i tu czuje się obco. I chociaż ludzie są dla niego dobrzy, kochają go nawet, on tęskni – i chyba śmierć dopiero ukoi jego pragnienie.”

„Czuję się bardzo obco wobec histerii smoleńskiej. I podejrzewam, że znaczna część społeczeństwa tak się czuje. To, co dzieje się w mediach, które nie mówią na żaden inny temat, nazywa paraliżem smoleńskim. Tak było po śmierci papieża. Wydawało się, że media grają w grę pod tytułem „Kto pierwszy wypowie słowo na inny temat niż śmierć papieża, ten przegrał.””

„Ja myślę, że jest szczęśliwy, że w ogóle gdzieś wylądował.”

„Na tym polegał problem z przyzwyczajaniem się do ludzi – odchodzili i trzeba było za nimi tęsknić.”

„Zdumiewa mnie, jak wielu ludzi czuje się zdanych na łaskę nieznanych mocy i jak pieczołowicie to ukrywa.”

„Życiem i śmiercią nie rządzi sprawiedliwość. Gdyby tak się działo, dobrzy ludzie nie umieraliby młodo.”

„Jakże dziwne jest serce ludzkie! Gdy nie ma kogo kochać, tęskni; gdy długo jedną rzecz kocha, tęskni; gdy się z kochaną istotą rozstanie, znowu tęskni.”

„Pod wierzchnią warstwą swoich przywar ludzie pragną być dobrzy i pragną być kochani.”

„Dopiero kiedy jesteśmy w pełni świadomi nieuchronności naszej śmierci, czujemy się w stu procentach żywi.”

„Byłam głupia, że tyle razy wychodziłam za mąż. Gdybym mogła raz jeszcze przeżyć swoje życie, na pewno nie popełniłabym tego błędu. Prawda jest taka, że teraz większość tych facetów mam gdzieś. Tylko Richarda [Burtona] naprawdę kochałam i to on wciąż się dla mnie liczy. Będę za nim tęsknić aż do śmierci.”