„Kiedy kończy się życie miłosne, cała reszta życia staje się nieco konwencjonalna i jakby przymusowa.”

„Żyjemy tak, jakbyśmy nigdy nie mieli umrzeć. A żeby uczynić swoje życie sensownym, należałoby cały czas pamiętać, czym nieodwołalnie się ono kończy.”

„Żyć można jakkolwiek bądź, wszystko jedno, jak się żyje, jak się przeżywa życie. Zawsze ono wychodzi na złe, kończy się jakby w pół drogi.”

„Starość jest okresem, gdy kończą się obowiązki, gdy kończą się rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju przyzwoicie przeżyte konsumować życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu i muzyką, i widokiem tych, których się kocha.”

„Historie miłosne zaczynają się szampanem, a kończą wywarem z rumianku.”

„Czasem czuję, że jestem wręcz kilkoma postaciami naraz. Jakbym miała w sobie kilka żyć. Mam potrzebę jakiegoś ekstremum. Moje zwykłe życie wydaje mi się za blade.”

„Kończę 61 rok życia i nie mam żadnych przygód miłosnych. Sądzę jednak, że gdy celibat nie wiąże się z łaską Bożą, wtedy stanowi fabrykę idiotów.”

„Życie jest na to za fajne, żeby się bać. No, może jedynie o zdrowie najbliższych… I bezsilności, jaka mogłaby temu towarzyszyć. Cała reszta nie jest strachu warta.”

„W życiu społeczeństw znaki konwencjonalne odgrywają rolę ogromną. Są podstawowym środkiem porozumiewania się ludzi. Życie społeczeństw bez tych znaków byłoby nie do pomyślenia.”

„Żyjemy tak, jakby życie było karą. A przecież jest nagrodą.”