„Głównym powodem pisania jest chyba właśnie to, że piszą i pisali je inni.”

„Ktoś wywołał mnie, bym pisał teksty polityczne,
nie, dziękuję,
wolę pisać o sobie,
wolę pisać o ludziach,
wolę pisać o tobie.”

„Przecież nie piszemy o historii. Piszemy o pamiętaniu.”

„Projektowanie nie jest moim głównym źródłem utrzymania, z zawodu jestem nauczycielem. Głównym powodem dla którego projektuję gry jest to, że jest to, wbrew pozorom, bardzo proste i nie zajmuje tak wiele czasu, jak pisanie książek, o czym zawsze marzyłem.”

„Dziennikarze piszą, bo nie mają nic do powiedzenia, a mają coś do powiedzenia, ponieważ piszą.”

„Sztuka pisania jest trudna. Twórcze pisanie jest najtrudniejszą intelektualną harówką.”

„W ogóle nie lubię pisać. Zaczynam pisać jak już nie mam innego wyjścia.”

„Jak piszecie pracę, pamiętajcie, że nie piszecie dla idiotów. Ale pamiętajcie, że idioci będą to czytać!”

„Kiedyś pisarze pisali, bo mieli coś do powiedzenia, teraz zaś piszą, żeby odkryć, czy mają coś do powiedzenia.”

„Piszesz mi, Zofko, że za mało o sobie myślę jako o człowieku, a wiele jako o pisarzu. Kiedy widzisz, to właśnie daję mi tyle spokoju i to, co ludzie nazywają szczęściem. Jeżeli myślę o sobie, jako o pisarzu, to przede wszystkim myślę w tym wypadku o sobie. Pragnienie pisania, i to pisania pięknego i głębokiego, i mądrego i szczerego tkwi tak mocno we mnie, że to chyba ono winne, że koło miłości przechodzę jak koło czegoś, w co nie mam zupełnie wiary – jak piszesz.(…) Opętało mnie pragnienie pisania, tak bardzo mnie opętało, że na wszystko na świecie patrzę jakby przez tamto pragnienie”