„Robię to, co kocham i jeszcze mi za to płacą. Nie muszę wstawać o szóstej rano, odbębniać gdzieś ośmiu godzin i wracać niezadowolony do domu.”

„(…) szósta rano to jest godzina do niczego. Zbyt późna do udoju krów, a zbyt wczesna do udoju architektów.”

„Teraz nie jestem związany z żadną religią, ale w pewnym sensie muszę mieć jakieś strzępy wiary, aby wstawać codziennie rano. Chociażby wiara w siebie, w ludzi których kocham.”

„Człowiek osiągnął sukces, jeżeli wstaje rano i kładzie się spać w nocy, a pomiędzy tym robi to, co chce robić.”

„Szósta rano, od kopa do domu chcą ci wleźć.
Pod drzwiami CBŚ, poszła o tobie wieść,
że jesteś tu gdzieś, obstawione każde z wejść
tej blokady – nie możesz przejść.
Jeśli śpisz, to cześć. Widzimy się za dwa lata lub sześć.”

„Którzy kochają, płacić muszą drogo…”

„Jestem normalnym człowiekiem, mam fajnych przyjaciół, zwykłe życie, które składa się również z ziemniaków i żółtego sera. Chodzę do pracy na szóstą rano, gdzie ktoś mnie czesze i maluje, a potem przez 12 godzin staram się przepuszczać przez siebie uczucia i emocje postaci opisanej w scenariuszu. Taką mam robotę, i tyle. Potem wracam do domu i zajmuję się swoimi sprawami.”

„Kto rano wstaje, temu się źle zdaje.”

„Na scenie kocham się z tysiącami ludzi, ale do domu wracam sama.”

„Nie płacą ci za godzinę. Płacą za wartość, jaką dodajesz do tej godziny.”