„Latający dywan wyląduje w końcu na trzepaku.”

„A ja…
Dureń.
Obserwowałem, jak zdejmuje z trzepaka ciężki dywan, zwija go w wałek, usiłuje zarzucić na ramię. Chciałem podbiec, pomóc. Nie zrobiłem tego. Tamtej Joanny już nie było. Jej sobowtór nic mnie nie powinien obchodzić.”

„Gdybym miał latający dywan i magiczny turban,
latałbym zjarany na nim i każdego wkurwiał,
darł mordę, z góry na głowy spluwał,
to ptak? Samolot? Batman? To Buka!”

„Pepkin też się zarzeka, że piękna piosenka miłosna Me wargi trochę obumrą w tym roku, która się chełpi tym zaprawionym goryczą fragmentem – tul mnie, poniżaj, lecz nie wykreślaj ze swego kołonotatnika, wyląduje w końcu na czołówkach list.”

„Kto chce dywan, ten chce zbyt wiele.”

„Telewizję zdominowali politycy. Wypowiadają się na wszystkie tematy, ciągle odmieniając zwrot „zamiatać pod dywan” – „nie będziemy tego zamiatać pod dywan”, „oni zamietli to pod dywan”. Lubią jeszcze: „na dzień dzisiejszy”. Króluje też: „nie posiadam takiej wiedzy”. Żadnej wiedzy nie posiadasz – myślę wtedy – skoro powtarzasz to, co inni, a nie potrafisz się wypowiedzieć w swoim własnym stylu.”

„Śliczny dywan.
– Śliczny. Ale wolno chodzić tylko po liściach, bo reszta łatwo się brudzi.”

„To nie jest festiwal czerwonych dywanów i gwiazd. Mamy jednak kilku stałych partnerów i staramy się ten kontakt utrzymywać.”

„A co jeżeli, rzeczywistość tak naprawdę jest iluzją i nic nie istnieje?
– Cóż, w takim razie zdecydowanie przepłaciłem mój nowy dywan.”

„Nigdy nie dotykam ziemi
Rozwijam zawsze przed sobą
Szklisty dywan dla
Mojej nogi

Nie poczuwam się do winy.”