„Nastąpiła teraz dłuższa przerwa, bo były wakacje, i zauważyła wtedy, nie bez zdziwienia, że kiedy nie musi czytać i rozmyślać o tym, co przeczytała, do opuchlizny oczu dołączają się trudności z oddychaniem.”

„(…) nie miałem w ręku żadnego komiksu, odkąd skończyłem 15 lat! Ze zdziwieniem wciąż czytam w Internecie, że jestem ich fanem.”

„Im więcej książek ktoś przeczyta, tym jest głupszy (…) Można trochę czytać – ale gdy ktoś czyta za dużo – to go niszczy, dosłownie rujnuje.”

„Co wyrażasz w swoich oczach? Wygląda mi to na więcej, niż wszystko co przeczytałem w swoim życiu.”

„Z początku niby nic, taka sobie dupa. Dopiero potem, kiedy spotykałem ją na korytarzu, na przerwach, to zauważyłem, że jest ładna. Czesia. Czesława. Takie sobie imię, jak na dziewczynę.”

„Miłość jest jak studnia. Tylko wtedy tchnie świeżością i czystością, gdy się z niej bez przerwy czerpie.”

„Trudność „robienia interesów”, komunistami na tym właśnie polega, że mają on wstrętny zwyczaj łgać prosto w oczy.”

„Myślę o matematyce bez przerwy. Zdarza mi się nawet rozmawiać z kimś i jeśli to jest rozmowa lekka, jednocześnie rozmyślam nad problemami. Gdy wychodzę z uczelni, gdy jadę pociągiem, gdy odprowadzam dzieci do szkoły, czasem nawet gdy siedzę z żoną przed telewizorem i coś oglądamy.”

„(…) często ze mną do studia przychodziła moja mała wtedy córeczka – miała 4 czy 5 lat. Była bardzo grzecznym i posłusznym dzieckiem. I na pierwszym nagraniu po próbie, została pouczona przez panią reżyser i mnie, że gdy zapali się czerwone światełko przy ekranie – nagrywamy i wtedy nie wolno się kręcić na krześle, rozmawiać, wzdychać, ma być „cisza jak makiem zasiał, nie oddychać”. No i gramy. Ale nagle, coś mnie tknęło, odwracam się, patrzę, a tu moja Madzia, czerwona na buzi, łzy w oczach, naprawdę nie oddycha, żeby nie przeszkadzać.”

„Oddychamy światłem, oddychamy muzyką, oddychamy chwilą obecną.”