„W górskiej dolinie było już zupełnie pusto o tej porze. Jedynym wędrowcem był padający gęsto deszcz.”

„O tej porze w Krakowie
mokną na deszczu kasztany.
Jeszcze jesień na Plantach,
a już w sercu zima.
Zapada mrok. Czas wracać.
Zamykają bramy.
Usypia Kraków mój niezapomniany,
Kraków, którego już nie ma.”

„Człowiek jest dziś wolny jak zbłąkany wędrowiec na pustyni.”

„Kto zaś mówi, że jeszcze nie pora filozofować lub że pora już minęła, podobny jest do mówiącego, że jeszcze nie pora być szczęśliwym, a ta już przeszła.”

„Co kryje pora roku? Szarozielonkawa
maszyneria powietrza i wodnistej ciszy
stoi jeszcze, zapewne zepsuta, na wzgórzu
porośniętym akacją: ciepło moich palców
stało się jej jedynym prawdziwym wspomnieniem.”

„Dojrzał we mnie nowy dramatyczny plan. Wanderer [Wędrowiec] składający się z prologu, 12 pojedynczych scen i epilogu. Chrystus jako wędrowiec powraca na ziemię i wraz z poetą odwiedza cierpiącą ludzkość.”

„Wędrowiec idący drogą dochodzi do jakiegoś końca: tylko błądzenie nie ma kresu.”

„"Stary członek i orzech". I na zakończenie naszego pierwszego pogromu: "Para laksa", "Pora raksa", "Pora reraska", "Pora relaksu".”

„Szliśmy zatem w padającym deszczu… każdy z tornistrem i torbą na zakupy, pełnymi po brzegi najrozmaitszych rzeczy, powrzucanych byle jak. Ludzie idący do pracy popatrywali na nas ze współczuciem. Z ich twarzy było widać, jak bardzo żałują, że nie mogą nas podwieźć; błyszcząca żółta gwiazda mówiła sama za siebie… Kiedy dotarliśmy do Prinsengracht, Miep szybko zabrała nas na górę do „Tajemnego Pokoju.””

„(…) lubię: milczeć, deszcz, słowiki,

Ilustrowanych pism roczniki

(„Kłosy”, „Wędrowce”, „Tygodniki”)

Grochówkę z boczkiem, bzy, jarmarki,

Łacinę, las, pocztowe marki,

Fachowe gwary, psy, Cyganów,

Kolekcjonerów, szarlatanów,

Etymologię, aptekarzy,

Ungra warszawskie, kalendarze

Wiek dziewiętnasty, bibliografię,
Lawendę, stare fotografie (…).”