„Zastanawiałem się czasem, czy moja twórczość nie jest aby adresowana do idiotów? Nie żebym na to mógł cokolwiek poradzić…”

„Żeby tak zasnąć i obudzić się za jakiś czas.
Żeby już było po wszystkim.
Żebym nie musiała pamiętać.
Żebym mogła normalnie żyć.
Żeby już tak nie bolało.
Żeby się obudzić bez tego.”

„Nic na to nie poradzę, że czasem siebie lubię, a czasem nie cierpię. Nic też nie poradzą na to inni, że postrzegam ich podobnie, zaś oni – mnie.”

„(…) co chwilę ktoś do mnie przylatywał i chciał ze mną porozmawiać. To jest dosyć uciążliwe, bo nie zawsze udawało się mnie złapać, albo po prostu nie miałam czasu. Ktoś poradził, żebym założyła takiego bloga i wtedy będę miała święty spokój.”

„Z całą pewnością moja twórczość nie mieści się w głównym nurcie japońskiej kinematografii. Od czasu, kiedy czternaście lat zrobiłem Tetsuo, moje filmy są oglądane przez pewną grupę widzów, przy czym nie jest to grupa zbyt liczna. Moja widownia powiększyła się dopiero po zeszłorocznej nagrodzie dla Rokugatsu no hebi w Wenecji.”

„Moja twórczość nigdy nie wynika z dążenia do sprzeciwu przeważającym poglądom. Może to tak wyglądać (np. w kwestiach politycznych), lecz obraz jest wynikiem odczuć w danym momencie.”

„Czynić cokolwiek w czasie gniewu to to samo, co rzucić się w morze w czasie przypływu.”

„Zastanawianie się nad tym, co by było gdyby, to czyta strata czasu, moje dziecko.”

„Czasem się zastanawiam, czy to ciebie tak czuję, czy tylko pustkę po tobie.”

„Kiedy się słyszy wybuch, nie ma już czasu na zastanawianie się, jak długo skwierczał lont.”