Zofia de Ines-Lewczuk cytaty

Zofia de Ines-Lewczuk, Zofia de Ines – scenografka teatralna, operowa, baletowa, filmowa i telewizyjna.

W 1972 roku ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, a w 1975 także Podyplomowe Studium Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Debiutowała w 1975 roku przygotowując kostiumy do „Białego małżeństwa” Tadeusza Różewicza – w reżyserii Kazimierza Brauna we wrocławskim Teatrze Współczesnym. W 1976 roku na tej samej scenie opracowała scenografię do kolejnych realizacji Brauna – „Kleopatry i Cezara” Cypriana Kamila Norwida, „Anny Liwii” Macieja Słomczyńskiego na podstawie Jamesa Joyce’a, a w 1977 roku do „Operetki” Witolda Gombrowicza.

Ma w dorobku ponad sto różnych realizacji w kraju i za granicą. Pracowała m.in. z takimi reżyserami, jak: Henryk Baranowski, Jerzy Jarocki, Adam Hanuszkiewicz, Maciej Prus, Marek Weiss-Grzesiński, Krzysztof Zaleski, Wojciech Misiuro oraz Ewa Wycichowska .

Przez wiele lat współpracowała również z twórcą polskiego teatru pantomimy Henrykiem Tomaszewskim, z którym zrobiła m.in. „Rycerzy króla Artura”, „Syna marnotrawnego”, „Sen nocy letniej” a także „Orfeusza i Eurydykę” Christopha Glucka.

Tworzyła dla większości scen operowych w Polsce. Dla Opery Narodowej zaprojektowała scenografię do „Fausta” Gounoda, „Rossinian”, „Bolera” i „Carmina burana” w choreografii Antala Fodora oraz do „Rigoletta” Verdiego. W 2001 r. przygotowała w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej dekoracje i kostiumy do „Strasznego dworu” Moniuszki w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, w 2007 scenografię spektaklu „W krainie czarodziejskiego fletu” Mozarta, a w 2008 r. kostiumy do spektaklu „Magiczny Doremik” Ptaszyńskiej.

Ostatnie jej prace to m.in. projekty kostiumów do „Rigoletta” Giuseppe Verdiego w inscenizacji Henryka Baranowskiego w Operze Krakowskiej , „Smutnej królewny” Michała Walczaka w reżyserii Pawła Aignera z warszawskiego Teatru Montownia , oraz „Przypadków pana Von K.” według Heinricha von Kleista - spektaklu Ewy Wycichowskiej z Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu . Wikipedia

✵ 15. Maj 1948

Zofia de Ines-Lewczuk: 7 Cytatów 0 Polubień

Zofia de Ines-Lewczuk słynne cytaty

„Kiedyś robiłam stroje w jednej gamie kolorów, teraz dla wydobycia zgrzytu, dramaturgii wykonuję zestawienia kontrastowe. Kojarzono mnie z kostiumami estetycznymi, pięknymi. Interesuje mnie też nowe krawiectwo, wykonywane nawet bez szycia. Gdy zaczęłam pracować jako scenograf, Maciej Prus zauważył, że zaczęłam je uwspółcześniać. Powiedział nawet: „Zosia pierwsza uwspółcześniła teatralny strój.””

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

„W sztuce kostium tworzy też postać. Pokazuje jaką ona jest.”

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

„Staram się pracować dłuższy czas z reżyserem. Zmieniają się sztuki i potem są kolejne małżeństwa sceniczne z reżyserami. Czasami bywają nieporozumienia, bo czują się oni w teatrze pierwszymi po Bogu. Trzeba mieć dużo pokory, wyczucia, aby przeforsować coś swojego.”

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

„Nie interesuje mnie ani sugestia przestrzeni, ani jej iluzja, lecz konstrukcja „spotęgowanej” przestrzeni – bardziej znaczącej, większej i głębszej niż to wynika z rzeczywistych wymiarów sceny. Fascynuje mnie rozległa, pusta niedookreślona i tajemnicza przestrzeń, w której nawet tworzywo trudne jest do scharakteryzowania.”

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: Zofia de Ines. Idole perwersji, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

„Jeżeli coś jest wbrew gustowi aktora, to trzeba go przekonać, że dla roli warto, aby się poświęcił i ubrał zaprojektowany strój.”

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

„Staram się robić coś, co odpowiada dzisiejszym czasom, mimo że w tym zawodzie pracuję sporo lat.”

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

„W moim dorobku mam kostiumy do ponad 150 sztuk teatralnych, operowych, filmowych. Przestrzeń na scenie jest rzeczywiście pusta i do zagospodarowania. Na scenie są zapadnie, jeżdżące podłogi. Dzisiaj nikt już nie wykonuje malowanych horyzontów. Bardziej przestrzeń buduje się kostiumem, rekwizytem, światłem. Błyszcząca podłoga, lustra, aluminium – to wszystko wiruje. Za czasów Kantora mówiono, że kolorowe światła są w złym guście. Dzisiaj precyzyjne, kolorowe światła i efekty „podbijają” spektakl. To wielka sztuka ustawienia efektów. Na tym tle kostium związany z aktorem musi przemawiać do widza. Moda w teatrze na kostium, oświetlenie ciągle zmienia się.”

Zofia de Ines-Lewczuk

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm