Uki Goñi cytaty

„Pokolenie wojskowych, które zrobiło zamach stanu w siedemdziesiątym szóstym roku dorastało i szkoliło się do wojaczki w czasach głębokiej współpracy między Argentyną i Trzecią Rzeszą. Mistrzami wojskowych nauczycieli pokolenia generałów Jorge Videli, Emilia Massery, Roberta Violi, Leopolda Galtieriego – przywódców junty – byli nazistowscy zbrodniarze.”

Uki Goñi

Źródło: The Real Odessa, Granta Books, London-New York 2002.

„Ideologią junty [argentyńskiej] były skrajny nacjonalizm i katolicyzm w wersji integrystycznej – Bóg, Ojczyzna, Rodzina. „Żydostwo, masoneria i komunizm to trzej najwięksi wrogowie Boskiego Odkupiciela”, pisali Jordan Bruno Genta (szalony katolicki mistyk) i Julio Meinville (ultramontanin). W programowych wystąpieniach junty nie było odwołań wprost do nazizmu; były natomiast głębokie podobieństwa, a przede wszystkim praktyka. Zilustruje to przykładem. Pracowałem wtedy w anglojęzycznej gazecie dla cudzoziemców „Buenos Aires Herald”. Po ukazaniu się artykułu o bezprawnych zatrzymaniach, agenci policji zabrali z biura mojego szefa, Amerykanina, Roberta Coxa. Zawieźli go do jakiejś katowni, sprowadzili do podziemi, rozebrali do naga. Tam przesłuchiwali. Opowiadał potem, że w sali przesłuchań na ścianie była wymalowana wielka swastyka.”

Uki Goñi

Źródło: The Real Odessa, Granta Books, London-New York 2002.

„Oficerowie argentyńscy jeździli uczyć się do szkół wojskowych Trzeciej Rzeszy, naziści przyjeżdżali dzielić się wiedzą i doświadczeniem do Argentyny. Argentyńscy wojskowi byli zafascynowani nazistami. Wywiady obu krajów ściśle współpracowały. Po wojnie Peron, o którym wiadomo, że admirował przede wszystkim Mussoliniego, był wybawicielem uciekających z Europy prominentów Trzeciej Rzeszy. Zbiegli naziści osiedlali się również w innych krajach – Brazylii, Chile, Paragwaju i Urugwaju, ale to Peron był tym jedynym przywódcą państwowym, który nie tylko tolerował ich obecność, lecz także osobiście się z nimi spotykał. Krótko przed śmiercią wyznał, że proces w Norymberdze był hańbą.”

Uki Goñi

Źródło: The Real Odessa, Granta Books, London-New York 2002.