Terry Pratchett: Na czasie cytaty (strona 8)

„(…) Jestem przerażony od stóp do głów.
– Dlaczego?
– Ponieważ przyglądam się cieniom, panie Rozbóju – odparł Wojtek. – Słońce się przesuwa. Zachodzi.
– Ze słońcem tak bywa… – zaczął Rozbój.
– Nie. Nie rozumie pan. Mówię panu właśnie, że to nie jest słońce prawdziwego świata. To jest słońce jej duszy.”

„Do sabatu potrzebne są przynajmniej trzy czarownice. Dwie czarownice to tylko kłótnia.”

„Na co może Plon mieć nadzieje, jeśli nie na troskę Kosiarza?”

„Kiedy się jest bogiem, nie trzeba się tłumaczyć.”

„Jak wiele starszych dam – niania Ogg była bezdenna otchłanią dla darmowego jedzenia.”

„Przez bardzo długi czas była przyzwoitą młodą kobietą. U pewnych ludzi oznacza to, że wiele spiętrzonej niegodziwości tylko czeka, by wybuchnąć.”

„Pytał pan, czemu jestem silny. Kiedy żyłem w mroku kuźni, podnosiłem ciężary. Z początku obcęgi, potem mały młotek, później największy młot, aż wreszcie pewnego dnia zdołałem podnieść kowadło. To był dobry dzień. Zyskałem odrobinę wolności.
– Dlaczego to takie ważne, że podniosłeś kowadło?
– Byłem do niego przykuty.”

„Człowiek widywał czasem takie rzeczy, po których nie mógł uwierzyć nie tylko w bogów, ale też w normalne człowieczeństwo i świadectwo własnych oczu.”

„Gdybym dostawał dolara za każdy pogrzeb gliniarza, w jakim tu uczestniczyłem – stwierdził Colon – to miałbym… dziewiętnaście dolarów i pięćdziesiąt pensów.”

„Żyjemy dlatego, że jest to lepsze rozwiązanie od samobójstwa. Ten wybór zresztą ludzie mieli zawsze, nawet gdy sądzili, że przyszłość jest wiadrem możliwości.”

„Prawda nie musi być prawdą na zawsze. Wystarczy, że będzie nią dostatecznie długo.”

„Jeśli nienormalne trwa dostatecznie długo, staje się normalnym.”

„Aby nuda była przyjemna, musi istnieć coś, z czym można ją porównać.”

„Pogłoska jest informacją przedestylowaną tak dokładnie, że potrafi się przesączyć wszędzie.”

„Większość książek o czarach podaje, że czarownice pracują nago. Zapewne dlatego, że autorami tych dzieł są mężczyźni.”

„Nieważne, jak daleko by człowiek uciekł, zawsze sam siebie dogoni.”

„Moist stracił dalszą część wypowiedzi. Niewinne słowa pływały w niej jak odpadki pochwycone prądem; od czasu do czasu wynurzały się na powierzchnię i machały rozpaczliwie, nim znowu wciągnęło je w głębinę. Dosłyszał kilka razy „tak”, nim utonęło, a nawet „rozłączyć” i „łańcuch zębatki”, ale huczące, techniczne wielosylabowce wzniosły się falą i je pochłonęły.”

„Nie jesteś chyba zombi, co? (…)
– Jestem żywy – zapewnił bezradnie Nutt.
– Tak, ale żywy kto, to chciałabym wiedzieć.
– Goblin, panienko.
Zawahał się chwilę. To brzmiało jak kłamstwo.
– Myślałam, że gobliny mają rogi – zdziwiła się Glenda.
– Tylko te dorosłe.
No, to przecież prawda, przynajmniej dla niektórych goblinów.”

„Małe pisklę zawsze musi wyskoczyć z gniazda, by sprawdzić, czy potrafi latać.”