Teofilakt Symokatta cytaty

„Mówią, że pochowałeś brata, a jesteś w swym bólu niepocieszony. Jakże miałbym w tobie filozofa podziwiać, jeżeli do tego stopnia dałeś się złamać cierpieniu? Powstrzymaj łzy, połóż kres żałobie i sam będąc sobie lekarzem uśmierz ból rozsądkiem!”

„Zastawem życia nazywamy nasze dzieci. Kogo natura nauczyła być ojcem, ten i wychowawcą jest godnym zaufania dzięki doświadczeniu i rodzicielstwu, i troskom ojcowskiej miłości.”

„Niewczesną widzi mi się igraszką, gdy starzec, sędziwością czcigodny, rozgardzi powagą i zakocha się w młodziutkiej heterze.”

„Złych przyjacielu, dostaliśmy sąsiadów żurawi. Wieczną wojnę toczą nad tym kawałkiem ziemi. Jak z naszymi ojcami nie byli w zgodzie tak po nich z nami nie zaprzestają wojny.”

„Barbarzyńcę zgubiło to, że był właśnie nieprzytomny po pijatyce, bo właśnie w tym czasie wyprawiał uroczystość nagrobną po swoim zmarłym bracie, jak to u nich jest w zwyczaju.”

„Ty zaś wysiadujesz swoje pisma i ukrywasz ich zalety, a nie ujawniając swych trudów, nie dbasz, że pozbawiasz nas tak wielkiej korzyści. Jeśli z zazdrości tak nas krzywdzisz, postępujesz nie jak filozof i wbrew swemu powołaniu.”

„Po morzu trosk żegluje człowiek nieszczęsny, otaczają nas dźwięki syrenich rozkoszy i na kształt wiatrów to z tej to z owej strony biją w nas przeciwności, a my naśladując małżonka Penelopy, wejdźmy w filozofię niby w niezłomne i boskie pęta cnoty.”