Tadeusz Gicgier: Na czasie cytaty (strona 4)

„Często romans to dysonans.”

„Ci, którzy budują zamki na lodzie, zwykle na lodzie osiadają.”

„Jeśli dla inscenizatora tekst jest tylko pretekstem, w grę wchodzą niechybnie podteksty.”

„Pragnienie szczęścia jest w człowieku tak wielkie, że potrafi on unieszczęśliwić wielu ludzi.”

„Bywają rodziny, których rozbicie przynosi korzyść społeczeństwu.”

„Są dwa sposoby: bić po łapach lub robić wokół kogoś zapach.”

„To cienka aluzja. Z roku na rok cieńsza.”

„Największą oryginalnością jest dziś niesilenie się na oryginalność.”

„Męska logika – poślubić wdowę z trojgiem dzieci i robić jej wymówki, że nie była dziewicą.”

„O pewnym artykule prasowym: jest to artykuł zastępczy.”

„Zasada niektórych krytyków: kadzidło i złoto.”

„Należy odróżniać ludzi zdolnych od ludzi zdolnych do wszystkiego.”

„Biedny, ale żeby chociaż uczciwy.”

„To doborowe towarzystwo: dba tylko o dobór płciowy.”

„Dała mi do zrozumienia, że jest ze mnie kawał lenia.”

„Niektórzy najbardziej pomagają, gdy nie przeszkadzają.”

„Mała rzecz, a grzeszy.”

„Zwierzała się pewna idealistka: Niegdyś mymi ideałami były wiara, nadzieja i miłość. Dziś została mi miłość na wiarę bez nadziei na małżeństwo.”

„Ona była winna, ale kłamstwo było niewinne.”