Światosław I , – książę Rusi Kijowskiej 945-972. Syn Igora i Olgi.
Osobiste rządy księcia zaczynają się od 957 roku, a pełnię władzy zyskał dopiero po śmierci swojej matki Olgi w 969 r. – bardzo energicznej kobiety, która rządziła krajem podczas wypraw wojennych syna. Książę, jak typowy wódz normański, zajmował się głównie prowadzeniem licznych wypraw handlowych i łupieżczych na czele swej drużyny. W 965 roku spustoszył kaganat chazarski i zburzył dwa najważniejsze grody Chazarów – Itil i Sarkel. Walczył z zamieszkującymi Kaukaz Jasami i Kasogami. Podporządkował sobie słowiańskich Wiatyczów.
W 967 r. pozostając w sojuszu z Bizancjum podjął zwycięską wyprawę przeciw Bułgarom naddunajskim. Zajął ujście Dunaju i próbował zorganizować tam państwo ze stolicą w Presławcu. Plany te udaremnił najazd Pieczyngów, którzy w 968 r. oblegli Kijów. Światosław powrócił i odparł wroga. Po śmierci Olgi druga wyprawa naddunajska Światosława przekształciła się w wojnę z Bizancjum – po stronie Rusi stanęli Bułgarzy i Węgrzy. Sukcesy Światosława były niewielkie, zwycięskie Bizancjum rządzone wówczas przez cesarza Jana Tzimiskesa zmusiło księcia ruskiego do podpisania ugody w Drsterze. Światosław zobowiązał się nigdy więcej nie organizować wypraw na Bałkany, wypuścić wszystkich jeńców, a w razie potrzeby wesprzeć cesarza zbrojnie. W drodze powrotnej Światosław zimę spędził u ujścia Dniepru, na wiosnę 972 r. wyruszono w górę rzeki łodziami. Przed porohami na Dnieprze łodzie wyciągano na ląd i ciągnięto; tam też Światosław wpadł w zasadzkę przygotowaną przez Pieczyngów. W walce zginął książę, zginęli też prawie wszyscy jego towarzysze. Pieczyngowie z czaszki księcia sporządzili puchar.
rota pogańskiej przysięgi zapisana w traktacie rusko-bizantyńskim z 971.
Źródło: Karol Modzelewski, Barbarzyńska Europa, wyd. Iskry, Warszawa 2004, s. 156.
