Sue Monk Kidd cytaty

strona 4

„Trzeba marzyć o rzeczach, o których nigdy się nie słyszało.”

„Ludzie generalnie wolą umrzeć, niż przebaczyć. Takie to trudne. Gdyby Bóg powiedział, nie owijając w bawełnę: „Daję wam wybór, przebaczcie albo gińcie”, wiele osób z miejsca zamówiłoby trumnę.”

„Szczególną cechą świata jest to, że kręci się dalej bez względu na to, jakie spotykają nas nieszczęścia.”

„Czy wiesz, że w jednym z eskimoskich języków są trzydzieści dwa słowa oznaczające miłość? – powiedziała August. – A my mamy tylko to jedno. Jesteśmy tacy ograniczeni.”

„Od tej chwili, gdy ludzie będą pytali mnie, kim chcę zostać, jak dorosnę, miałam zamiar odpowiadać: ofiarą amnezji.”

„(…) czasami trzeba po prostu zamknąć oczy, głęboko odetchnąć i nie wnikać zbyt głęboko w zagadkę ludzkiego serca.”

„Czy wiesz, że w jednym z eskimoskich języków są trzydzieści dwa słowa oznaczające miłość? – powiedziała August.”

“You don't have to place your hand on Mary's heart to get strength and consolation and rescue, and all the other things we need to get through life. You can place it right here on your own heart. Your own heart.”

“How could I choose someone who would force me to give up my own small reach for meaning? I chose myself, and without consolation.”

“Standing there, I loved myself and I hated myself. That's what the black Mary did to me, made me feel my glory and my shame at the same time.”

“She didn't even know how dangerous the truth could be, all the tiny, shattering seeds it carried.”

“There is a fullness of time for things. You have to know when to prod and when to be quiet. When to let things take their course.”

“It takes a bee 10,000,000 trips to collect enough nectar to make 1 pound of honey.”

“Everybody needs a seashell in her bathroom to remind her the ocean is her home.”

“I didn't know what to think, but what I felt was magnetic and so big it ached like the moon had entered my chest and filled it up. The only thing I could compare it to was the feeling I got one time when I walked from the peach stand and saw the sun spreading across the late afternoon, setting the top of the orchard on fire while darkness collected underneath. Silence had hovered over my head, beauty multiplying in the air, the trees so transparent I felt like I could see through to something pure inside them. My chest ached then, too, this very same way.”

“Where had I been that I didn't know about imaginary friends? I could see the point of it. How a lost part of yourself steps out and reminds you who you could be with a little work.”