Stanisław Car: Państwo

„W rzeczy samej nowa konstytucja nikogo nie zadowoliła i zadowolić nie mogła, gdyż nie była ona produktem głębokiej analizy rzeczywistych potrzeb kraju, który dźwigał się z mozołem z półtorawiekowej niewoli w warunkach zachwianej przez wielką wojnę równowagi świata, lecz dojrzewała w atmosferze walk i przetargów partyjnych, zasilanych niechętnym stosunkiem do osoby ówczesnego Naczelnika Państwa.”

Stanisław Car

o konstytucji marcowej.
Źródło: histmag.org http://histmag.org/Stanislaw-Car-albo-caryzacja-prawa-7858, 24 kwietnia 2013

„(…) funkcje państwa, jego zadania i cele bardzo się skomplikowały i są obecnie znacznie bardziej złożone. (…) Dziś życie gospodarcze wymaga, aby państwo mogło w nie wtargnąć ze swoją władzą. Aktywność państwa uzasadniona jest więc koniecznością wprowadzenia cieszącej się wówczas popularnością polityki interwencjonizmu państwowego. Nowe zadania państwa nie koncentrują się wyłącznie w sferze gospodarki. Według prof. Makowskiego: „dzisiaj wymaga się od państwa aby pośredniczyło w konfliktach pomiędzy zorganizowanymi grupami społecznymi w zakresie sporów o interesy ekonomiczne, narodowe, kulturalne, religijne, przeobrażało strukturę społeczeństwa.””

Stanisław Car

o koncepcji nowego ustroju państwa polskiego. Przemówienie wygłoszone na posiedzeniu plenarnym Sejmu 26 stycznia 1934.
Źródło: Idee przewodnie Konstytucji kwietniowej – Robert Matysiak http://www.konstytucje.pl/pub/t053.htm, za: Makowski, Państwo…, s. 7

O życiu

„(…) we Włoszech jednostka przestała być podmiotem praw i obowiązków w życiu politycznym państwa (…). O Rosji Sowieckiej już nie ma co mówić, bo metody utrwalania reżimu bolszewickiego wykazały dowodnie, że jednostka jako czynnik polityczny tam nie istnieje. To samo można powiedzieć o Niemczech hitlerowskich, które przekreśliły w sposób brutalny prawa człowieka. We wszystkich tych krajach państwo stało się celem samo w sobie, jego stanowisko władcze pochłania i absorbuje jednostkę.”

Stanisław Car

o stosunkach jednostka-państwo.
Źródło:Zasady nowej konstytucji, w: Polska koncepcja autorytaryzmu, Warszawa 1996, s. 151.

„My uważamy, że władza państwowa jest jednolita i niepodzielna i że tę władzę reprezentuje Prezydent Rzeczypospolitej, który jest przede wszystkim głową państwa i najwyższym arbitrem rozstrzygającym konflikty pomiędzy organami władzy państwowej. Toteż władza prezydenta musi być nadrzędna. (…) Czy nadrzędność ma być synonimem władzy absolutnej? Nic podobnego! Jeżeli mówimy o nadrzędności władzy Prezydenta Rzeczypospolitej, to mamy na względzie tę konieczną funkcję (…) arbitrażu w wypadku powstawania konfliktów (…) W tym ujęciu nadrzędność jest wykładnikiem dążenia do utrzymania harmonii w państwie – w żadnym jednak razie, nie jest wyrazem absolutystycznych tendencyj”

Stanisław Car

o strukturze władzy wg wizji „piłsudczyków”.
Zasady nowej konstytucji, w: Polska koncepcja autorytaryzmu, Warszawa 1996, s. 146–147.